De groene gids: zoveel punten moet Van Aert sprokkelen om zich te verzekeren van het groen en hier kan hij die rapen

Een opvallend cijfer om te beginnen: nul. Dat is het aantal keren dat Wout van Aert (27) de groene trui droeg tijdens de Tour. Onze landgenoot won dan wel al zes ritten in de Ronde van Frankrijk, een leidersplaats in het puntenklassement leverde hem dat nog niet op. Laat staan eindwinst in Parijs. 

Dat heeft vooral te maken met het feit dat Van Aert zich tot nu toe niet op de puntenstrijd concentreerde. De prioriteit bij zijn ploeg Jumbo-Visma lag de voorbije jaren bij de jacht op de gele trui met Primoz Roglic. Nu gaat de Nederlandse wielerformatie voor geel én groen. Van Aert mag dus zijn ding doen. 

De drievoudige wereldkampioen veldrijden hoeft zich in penibele situaties niet langer uitsluitend over Roglic te ontfermen. Van Aert krijgt zo de kans om zich in energievretende bergritten te sparen in functie van de groene droom. Bovendien heeft hij met Christophe Laporte een ploegmaat voor zichzelf. 

“Vorige jaren mocht ik af en toe mijn rit uitpikken om voor eigen succes te gaan. Nu ligt de focus volledig op de groene trui, waar ik elke dag mee bezig zal zijn. Ik ga punten moeten pakken in de tussensprints, dat is nieuw. Dan ga ik in de bergen af en toe mijn rust nodig hebben”, aldus Van Aert. 

Wat maakt Van Aert de kandidaat par excellence? En hoe moet hij zich op het groene pad begeven? Een blik op het reglement van het puntenklassement leert veel. Van Aert kan in vrijwel elke rit scoren. Vorig jaar won hij een massasprint, een bergrit en een tijdrit: handig als je weet dat de eerste vijftien van elke rit punten pakken.

Maar er is een belangrijke nuance. De prijzenpot aan punten verschilt per etappe. Bij tien ritten gaat het aan de streep om een maximale buit van 50 punten voor de winnaar. Dat zijn de zogenaamde vlakke ritten, waar de kans op een massasprint tussen de snelle mannen het grootst is. 

Bij vier overgangsritten is de prijzenpot wat kleiner en kaapt de dagwinnaar 30 punten weg, in de vijf bergritten en twee tijdritten zijn er ‘maar’ 20 eenheden weggelegd voor de beste aan de meet. En dan zijn er nog in elke rit in lijn tussensprints waar ook 20 groene punten te verdienen zijn voor de eerste passant. 

Het wordt voor Van Aert in eerste instantie zaak om goed te scoren in de etappes waar 50 punten te verdienen vallen, dat zijn dus die vlakke ritten die doorgaans eindigen in een massasprint. In principe zijn mannen als Fabio Jakobsen, Caleb Ewan en Jasper Philipsen daarin net iets sneller dan Van Aert.

Het goeie nieuws is dat die vlakke ritten dit jaar lang niet allemaal in een massasprint zullen eindigen. Neem nu de eerste week: in de eerste twee etappes in lijn is er kans op waaiers. Rit 4 kent een grillige finale, rit 5 gaat dan weer over kasseien, terwijl de finish voor rit 6 weggelegd is voor punchers. 

Voor hetzelfde geld hebben we bij de tweede rustdag misschien maar één massasprint die naam waardig gezien. Want ook rit 8 wordt moeilijk voor de Jakobsens en Groenewegens van deze wereld. Ruw geschat houden kenners rekening met amper vier à vijf échte massasprintkansen in deze Tour. 

Dat speelt allemaal in de kaart van Van Aert, die als de snelste mannen eraf liggen, altijd over het beste eindschot beschikt. Voor Jakobsen en co liggen de tussensprints ter compensatie vroeg in de etappes. Zo kunnen ook zij scoren in moeilijkere bergritten. 

De huidige puntenregeling werd in voege gesteld in 2019. Sindsdien wonnen Peter Sagan, Sam Bennett en Mark Cavendish groen. Het gemiddeld aantal punten dat de voorbije drie jaar daarvoor nodig was, ligt op 344 eenheden. Belangrijk om weten: de tweede in de strijd om groen haalde nooit meer dan 300 punten.

In principe moeten ruim 300 punten dus volstaan voor Van Aert om na drie weken in Parijs in de puntentrui te blinken. Ervan uitgaand dat Van Aert geen vijf massasprints zal winnen, zal hij daarvoor zo regelmatig mogelijk moeten scoren over alle ritten en tussensprints heen. 

De tactiek van Van Aert zal eruit bestaan om vooral in zwaardere vlakke ritten, tijdritten en overgangsritten zijn slag te slaan, om zo de sprinters buitenspel te zetten. In de tussensprints wordt dat moeilijker, want die liggen zoals gezegd meestal vroeg in de etappes. Zelfs in de bergen zullen de sprinters meedingen. 

Van Aert weet waar hij mee bezig is. Onze landgenoot werkte op zijn twee hoogtestages in aanloop naar de Tour op zijn sprintsnelheid om niet al te veel punten te verliezen tegenover intrinsiek snellere mannen als Caleb Ewan in massa- en tussensprints. Ook bekeek hij verschillende scenario’s om een tactische lijn uit te stippelen.

“Ik ga er vanaf de eerste dag mee bezig zijn, ik probeer zo veel mogelijk punten te sprokkelen. Dat ik mij ga mengen in elke massasprint en in elke tussensprint zal zeker nodig zijn. Na een week zal ik de eerste balans opmaken, kijken hoe ik ervoor sta”, aldus Van Aert.

“Ik ga ervan uit dat de deelname aan de tussensprints voor mij minder schadelijk zal zijn dan voor de echte sprinters. Waar mijn kracht ook ligt, is dat ik punten kan pakken in zware ritten, waar de echte sprinters dat niet kunnen. Dat zal in de Tour de manier zijn om de groene trui te winnen.”

Dat de strijd om groen een gedegen en bijna exclusieve aanpak vraagt, blijkt uit het verleden. De laatste ploeg die er met twee renners in slaagde om geel en groen binnen te halen in Parijs, was Team Telekom 25 jaar geleden. In 1997 won Jan Ullrich de Tour, Erik Zabel pakte zijn tweede van zes groene truien.

De laatste ploeg die het met een dubbele aanpak probeerde, was Saxo Bank-Tinkoff in 2015. Alberto Contador werd toen vijfde in het algemene klassement, Peter Sagan beredderde het toen in zijn hoogdagen in zijn eentje in de strijd om groen. Mét resultaat: de Slovaak is ondertussen met zeven eindzeges recordhouder. 

Sagan wordt in principe een uitdager van Van Aert voor het groen. Verder is Michael Matthews ook altijd iemand die kort eindigt. Sprinters als Jakobsen en Ewan moeten een reeksje van drie of vier overwinningen neerzetten of in alle tussensprints maximaal scoren om volop mee te doen. 

Blijft misschien wel nog de belangrijkste concurrent over die niet eens meedingt naar de puntentrui: Mathieu van der Poel. De Nederlander vormt een tandem met Jasper Philipsen bij Alpecin-Fenix die roet in het eten van Van Aerts groene droom kan gooien. 

Philipsen kan Van Aert punten aftroggelen door voor hem te eindigen in de massasprints, Van der Poel kan dat doen in de zwaardere ritten. De grote twee zullen zo weer een beetje in elkaars vaarwater komen. Al kan Van Aert ook profiteren van de aanvalsdrift van Van der Poel door mee te schuiven in overgangsritten.

Van Aert zal het zover niet willen laten komen, maar mocht in Parijs een gelijke stand voorvallen tussen Van Aert en een andere renner, dan geven achtereenvolgens het aantal ritzeges en het aantal zeges in tussensprints de doorslag. 

Ben jij een wielerfanaat? Speel dan mee met de Gouden Tour en maak kans op 5.000 euro!