Minneke nam destijds het café over van haar ouders in het toenmalige Tielt-Berg. Ruim 55 jaar stond ze er achter de toog en de laatste jaren dat het café nog open was, hielpen heel wat klanten haar graag een handje. Eén van die vaste klanten was Frans Van Vlasselaer die bij Minneke ruim dertig jaar over de vloer kwam. “Minneke sprak altijd in verkleinwoorden. Ze was zelf niet erg groot en altijd was het ‘Franske of Benneke’. Ik kwam bij Minneke voor het eerst toen ik in de naburige school ging werken. Leraars gingen bij haar altijd een pint drinken na een vergadering en ik ging mee. Sindsdien kwam ik er elke week een keer. Het was een zeer sociale vrouw en ik heb daar zeer leuke tijden beleefd. Zij is ook geboren in het café en haar zussen waren altijd in de buurt. Ik zie ze daar nog alle drie op een rij staan. Ze waren het vast meubilair van het café”, gaat Frans van start. 

Hij herinnert zich Minneke als een zeer sociale vrouw die heel veel vrienden had. “Ze was geliefd bij iedereen en we waren echt begaan met haar. Veel van de stamgasten namen haar bijvoorbeeld regelmatig mee op restaurant of naar het toneel en waneer iemand frietjes ging halen werd aan Minneke altijd gevraagd of ze er ook moest hebben. Zij koos altijd voor een friet met gele curry en een curryworst. Niemand liet haar die bestelling ooit betalen maar zelf was ze ook heel gul. Om de drie à vier rondjes gaf zij er eentje op haar kosten en het was van moeten, he. Voor mijn vijftigste verjaardag kreeg ik van vrienden een bierkaart. Ik kon er bij Minneke vijftig pintjes mee bestellen, maar wanneer ik een toernee gaf voor tien man zette zij een kruisje op die kaart. Ik denk dat ik met die kaart minstens 400 pinten besteld heb”, lacht Frans die ook een liedje schreef voor Minneke. “Ik heb er eigenlijk twee geschreven. Een eerste liedje maakte ik toen ze tachtig werd, een tweede later. In het café stond ook de eerste jukebox in de regio. Het was er nog eentje met blaasbalgen zoals de Decap-orgels van vroeger. Ik heb zelf een groepje en we traden regelmatig op bij Minneke. We speelden dan op de zogenaamde koer en begonnen eraan rond zes uur, maar tegen een uur ’s nachts stonden we nog te spelen”.

Wat Frans ook bijblijft is het volkse karakter van de vrouw en het feit dat ze echt begaan was met haar klanten: “Soms kwam je binnen en dan begon ze over van alles en nog wat te vertellen en vragen te stellen. Vooral wanneer er weinig volk was, bleef ze vertellen en kon je soms wel tien minuten wachten op een pint”.

Uiteindelijk sloot Minneke de deuren van het café zo’n vier jaar geleden na een zware val. Ze belandde in het ziekenhuis en later in het woonzorgcentrum ‘Hof Ter Heyde’ in Bekkevoort waar ze vrijdag overleed. Ze werd 91 jaar.

Een van de liedjes die Frans voor haar maakte kan je onderstaand beluisteren.