Zeven jaar en twee zwangerschappen na haar laatste professionele optreden ging dit altijd een dubbeltje op kant zijn: kon Kim Clijsters topfit geraken om haar energiek en explosief tennis te brengen en te kunnen concurreren op het hoogste niveau? Al snel bleek dat het niet zo simpel was om op competitiegewicht te geraken. Tom Boonen en dies meer werden geconsulteerd om de laatste kilo’s kwijt te raken maar zonder succes. Temeer daar Clijsters in de aanloop van haar comeback al een blessure (scheurtje in de mediale band van de knie) opliep en dus een tijdje moest revalideren en rusten terwijl ze eigenlijk had moeten opbouwen en afvallen. De Breese is bovendien geen trainingsbeest maar wel iemand die in blokken van zes tot acht weken nauwgezet naar een doel kan toewerken. Het circuit dat vorig jaar vijf maanden op slot ging door de coronapandemie brak niet alleen haar elan maar hielp ook haar fitheid niet. Het blijft vanzelfsprekend gissen in hoeverre die extra ballast verantwoordelijk is voor de blessurelast maar ideaal zal het niet geweest zijn. Neem immers daar nog de slijtage bij van deel een en twee van haar carrière, plus haar coronabesmetting begin dit jaar en dat zorgt er toch voor dat er heel veel gevraagd wordt van dat eens zo sterke lijf.