Vier redenen om geen tattoo te nemen (en waarom ik het toch deed)

In België komen er elk jaar ongeveer 500.000 tatoeages bij. Maar ongeveer één op de vijf heeft achteraf spijt van die tekening. Sinds twee maanden prijkt er een klein, permanent sterretje op mijn pols. Hoewel verschillende mensen me het hadden afgeraden, stapte ik samen met mijn zus naar de tattooshop. Als je mij dat 5 jaar geleden had gezegd, had ik je voor gek verklaard. En toch ben ik er zeker van dat ik één van de 80 procent ben die geen spijt zal krijgen, en wel om onderstaande redenen.

Door: Ellen Provoost 12-08-16, 11:01 Laatste update: 16:27

Dit moet je weten voor je een tattoo neemt:

- Een goede tatoeëerder is gegeerd. Ik maakte drie maanden op voorhand een afspraak bij Old Rules. En toen er iets tussenkwam, moest ik opnieuw drie maanden wachten. Maar voor een mooi resultaat waar ik 100% tevreden over was, vond ik het niet erg om lang te wachen.

- Het is niet goedkoop. Informeer je op voorhand over de prijs, zodat je niet voor verrassingen komt te staan. Een goede shop doet het niet voor minder dan 100 euro. Je betaalt immers ook voor het desinfecteren van het materiaal. En dat moet bij elke tattoo gebeuren. Hoe klein die ook is.

- De nazorg van een tattoo is ontzettend belangrijk. Als je je tekening mooi wil houden, moet je niet alleen gedurende drie weken een verzorgende crème smeren. Zwemmen en uitgebreid baden zijn dan ook verboden. En de komende maanden heb ik de sunblock altijd bij de hand.

Tattoos, ik vond ze vroeger niet lelijk, alleen niet echt iets voor mij. Ik kon me niet inbeelden dat ik welke tekening dan ook voor de rest van mijn leven mooi zou blijven vinden. Maar 3,5 jaar geleden gebeurde er iets dat mijn hele leven op zijn kop zette. Mijn broer, waar ik een heel goede band mee had, pleegde zelfmoord. Ik bleef alleen verdwaasd achter en de eerste maanden ben ik door een erg diep en donker dal gegaan. Plots wist ik niet meer wie ik was en moest ik op zoek naar mezelf. En toen rijpte het idee om een tattoo te nemen, eentje in de vorm van een ster. Vlak nadat mijn broer stierf, moest ik voor mijn werk voor enkele maanden naar de VS vertrekken. Daar zat ik dan, alleen zonder mijn vriend of familie. Met mijn ouders en zus had ik afgesproken om naar de sterren te kijken als we het moeilijk hadden. En hoe raar het ook klinkt, daar vond ik troost in en voelde ik me minder eenzaam. Eens ik terug thuis was, ontdekten mijn zus en ik toevallig dat we allebei net dezelfde tattoo wilden. Een kleine ster op de binnenkant van onze pols. Toch zou het nog twee jaar duren voor we een tattoosalon binnenstapten.

Pants off time ✌️

Waarom ik er volgens andere spijt van zou krijgen

Heel wat mensen hebben ons proberen te overtuigen om het net niet te doen. En over elk argument heb ik nagedacht. Maar omdat ik het idee enkele jaren heb laten groeien, was ik erg zeker van mijn stuk. Dit was wat ik wilde.

- En wat als je je die tattoo beu raakt? Omdat die ster zoveel voor mij betekende, weet ik nu dat ik die nooit beu zal raken. Ik ging dan wel voor een zichtbare plaats, maar mijn tattoo is zo klein dat ze perfect onder het bandje van mijn horloge past. Ik kies dus zelf wanneer ik ze aan de wereld laat zien en wanneer niet. Mijn zus en ik waren ook belachelijk goed voorbereid. Ik had eerst rondgehoord bij iedereen die ik kende naar goede tatoeëerders. En daarbij ontdekte ik al snel dat het belangrijk is dat je iemand kiest die past bij de stijl van je tattoo. Wij hadden iets klein en fijn in gedachten, dan moet je niet naar iemand stappen die gespecialiseerd is in tribals. Zo kwamen wij - na uren Facebookpagina's en Instagramprofielen afschuimen - terecht bij Old Rules in Leuven. Vervolgens gingen we een kijkje te nemen in de shop en maakten we kennis met Karan, de man die de tekening zou zetten. Hij wist duidelijk waar hij mee bezig was, waardoor we erg veel vertrouwen in hem hadden. Mijn zus kocht neptattoo's in verschillende formaten, die we dan op verschillende plaatsen op ons lichaam hebben getest. Alles om te voorkomen dat ik er spijt van zou krijgen.

- Waarom zou je elke dag aan iets herinnerd willen worden dat je zo diep gekwetst heeft? Omdat die gebeurtenis mij ook wel gevormd tot de vrouw die ik nu ben. Ik ben heel droevig en kwaad geweest. Maar dankzij de steun van mijn vriend, familie en vrienden ben ik er sterker uit gekomen. Ik heb geleerd dat hoe zwaar een dag ook was, er ook altijd iets positief aan was. Soms was dat echt alleen maar dat ik de dag had overleefd. Maar hoe donker de nacht ook is, er is altijd wel één ster, één lichtpunt. En ook dat is waar die tattoo mij aan moet herinneren. Hoe slecht ik mij ook voel, er is altijd wel iets dat mij kan opbeuren. Maar ik moet er wel op zoek naar gaan.

- Je gaat verslaafd raken en voor je het weet sta je helemaal vol. Ik ben nu al twee maanden 'inked' en ik voel het helemaal niet kriebelen om er opnieuw aan te beginnen. Zeg nooit 'nooit', maar hoe het er nu naar uitziet, blijft het bij deze ene. Mijn sterretje is klein en fijn en dat wil ik zo houden.

- Mensen met een tattoo zijn marginaal en je raakt nooit meer aan een job. Een drietal collega's hebben mijn tattoo opgemerkt, maar geen enkele baas heeft me er al over aangesproken. De vooroordelen rond tattoo's lijken stilaan te verdwijnen. Toch heb ik op voorhand ook wel goed nagedacht over die vooroordelen. Daarom heb ik besloten voor een subtiele tekening te gaan die ik altijd kon verstoppen.