"Milow stierf wél door vaccinaties"

Milow Vangheluwe, 15 maanden oud, stierf op 12 maart van dit jaar in zijn slaap. Twee dagen voordien kreeg de peuter een reeks vaccins toegediend bij Kind & Gezin. "Daar heeft hij slecht op gereageerd of er was iets mis met de vaccins", geloofden de ouders van de peuter, Kenzy en Finlay Fiers. Het duurt acht maanden, tot recent, voor de resultaten van de autopsie en het toxicologisch onderzoek er zijn. "De combivaccins hebben niks te maken met de dood van de kleine Milow", zegt de Ieperse parketwoordvoerder Johan Lescrauwaet. "Het jongetje stierf aan koortsstuipen, een natuurlijk overlijden dus. In die wetenschap hebben wij het onderzoek afgesloten en de zaak geseponeerd."


Kenzy Vangheluwe en zijn ouders, Freddy en Lieve Provoost, leggen zich daar echter niet bij neer. "Na de dood van Milow werden we gecontacteerd door drie andere West-Vlaamse ouderparen die ook een kindje verloren enkele dagen na vaccinaties door Kind & Gezin. Dat bevestigt ons vermoeden dat er iets is misgelopen. Bovendien kregen we tegenstrijdige informatie aangereikt. Eerst werd ons verteld dat Milow gestorven was aan wiegendood, een dag later klonk het dat een zware griepinfectie hem fataal was geworden. Dat we nu nog altijd geen zekerheid hebben, vreet aan ons. Daarom willen we een advocaat onder de arm nemen en zelf een patholoog aanstellen om de juiste doodsoorzaak te achterhalen. We beseffen dat allicht niemand ooit zal willen toegeven dat er iets mis was met de vaccins. Toch gaan we door. Dit zijn we Milow en onszelf verplicht."

Finlay Fiers, de moeder van Milow en intussen ex-partner van Kenzy, berust wel in de bevindingen van de experts. "Milow is niet het eerste kind dat overlijdt aan koortsstuipen die het gevolg zijn van een zware griepaanval. Dat is hard om te aanvaarden maar er zit nu eenmaal niks anders op. Nu kan ik tenminste deftig beginnen rouwen om mijn zoontje", zegt de vrouw.


Rouwexpert Manu Keirse is niet verrast dat de ouders op een verschillende manier omgaan met het verlies van hun kind. "Dat gebeurt wel vaker", legt hij uit. "In dit geval is het de moeder die op een intuïtieve manier reageert. Ze laat zich overspoelen door het verdriet, praat erover met anderen en probeert te aanvaarden. De vader gaat rationeel om met zijn verdriet. Hij probeert om iets te veranderen aan wat er is gebeurd. Allicht speelt schuldgevoel een rol. Mogelijk vindt hij van zichzelf dat hij z'n zoontje niet genoeg kon beschermen en wil hij de schuld doorschuiven naar een andere partij. Dat is een perfect normale reactie, maar ze moet gecorrigeerd worden. Als na bijkomend onderzoek blijkt dat koortsstuipen inderdaad de doodsoorzaak zijn, zal de vader dat goed en verschillende keren moeten uitgelegd krijgen, zodat hij het op termijn kan aanvaarden."


Volgens Keirse heeft de relatiebreuk tussen de ouders ook een invloed. "Nochtans kan zo'n verdriet er ook toe leiden dat partners sterker naar elkaar toegroeien, als ze erin slagen om te gaan met elkaars emoties. Dat beiden nog zo jong zijn, speelt ongetwijfeld ook mee. Mensen van die leeftijd hebben gewoonlijk nog niet moeten leren omgaan met verlies. Dat maakt de verwerking extra moeilijk."