Elise vond in coronajaar haar tweede roeping als pottenbakker: “In het weekend begin ik om 6 uur al te draaien om de enorme vraag te kunnen bijbenen”

Het begon met wat foto’s van zelfgemaakte potjes op Instagram. Elise, die in hoofdberoep ergotherapeute is in het dagcentrum van rusthuis Ter Linde in Gits, volgde vijf jaar geleden een keramiekopleiding aan het SASK in Roeselare. Af en toe zet ze wat foto’s van haar hobby online. “De reacties werden steeds enthousiaster en mensen begonnen me te vragen of ze een potje konden kopen. Dat is zodanig gegroeid dat ik in januari 2020 in bijberoep gestart ben met EC Pottery. Sindsdien is het ontploft, de aanvragen stromen binnen. Enerzijds via de website, maar sinds kort zijn mijn potjes ook te verkrijgen bij Midas&Miles in Lichtervelde en vanaf 9 mei zelfs in een pop-up in Brugge.”

Wie vandaag iets bestelt, komt terecht op een wachtlijst en mag rekenen op een wachttijd van acht weken. Nochtans spendeert Elise elk vrij moment aan potten draaien, bakken, drogen, glazuren en nog eens bakken. “Op zaterdag en zondag ben ik al om 6 uur aan het draaien. Veel vrije tijd blijft er dus niet over, zeker omdat mijn partner Sam en ik ook twee kindjes hebben. Al is de grote vraag van klanten ook wel een enorme aanmoediging om verder te blijven werken”, vindt Elise. “Ik zou niet meer zonder kunnen. Ik ben dag en nacht bezig met mijn potjes. Je kunt gerust zeggen dat ik mijn roeping gevonden heb.”

 “Terwijl ik aan het draaien ben, kan ik mijn hoofd leegmaken. Alles draait dan om het werk. Voor ik pottenbakken ontdekte, was ik ook al creatief bezig, maar telkens raakte ik die hobby na een tijdje beu. Dit ga ik nooit beu worden. De mogelijkheden van klei zijn eindeloos. Zo maak ik bijvoorbeeld met het bezinksel van de klei dat in de emmer blijft nieuwe potjes met andere kleurschakeringen, terwijl je ook met het glazuurmengsel en de baktijden volop kunt experimenteren. Ik denk dat ik 100 jaar nodig zou hebben om alle mogelijkheden te verkennen. Dat maakt het net zo leuk. Ik voel me een beetje als een kind in een grote snoepwinkel.”

Of EC Pottery zo snel zo’n hoge vlucht zou genomen hebben zonder corona? “Dat is een moeilijke vraag. Mensen zijn wel meer bezig geweest met hun interieur, terwijl ze ook meer lokaal zijn beginnen kopen. Misschien. Maar ik heb geen ijkpunt om mee te vergelijken. Kort nadat ik ermee begonnen was, kwam de eerste lockdown. Al is de verkoop van mijn creaties eigenlijk bijzaak. Het is leuk dat er zo veel interesse is, maar zelfs als dat er niet zou zijn, blijf ik draaien. Uit liefde voor het vak. Elk potje, kopje of bordje is met aandacht en liefde gemaakt. Ik geloof dat de mensen dat op een of andere manier ook voelen. Een andere verklaring voor het succes heb ik niet. Al ligt mijn lat wel hoog. Dat moet ook. Van zodra ik een putje of een krasje zie of als de bodem van de borden bijvoorbeeld niet vlak genoeg is, gooi ik het eruit. Alles wat ik maak, moet ook echt gebruikt kunnen worden en mag dus thuis in de oven of de vaatwas. Mijn potjes dienen niet om alleen maar naar te kijken.”

Elise combineert EC Pottery met haar parttime werk als ergotherapeute in Gits. “Dat wil ik voorlopig blijven doen, maar je weet nooit wat de toekomst brengt. Ik heb nog heel wat toekomstplannen. Zo wil ik werk maken van een webshop en een etalage aan het atelier, maar zo ver zijn we nog niet.”

Meer info op www.ecpottery.com.