“Ik voel me er ongemakkelijk bij dat de focus de afgelopen weken op mij heeft gelegen”, stuurde Novak Djokovic meteen na de unanieme beslissing van de drie rechters de wereld in. “Ik hoop dat alle aandacht nu terug naar de sport en het tornooi kan gaan. Ik ben wel extreem ontgoocheld in de beslissing om mijn beroep tegen de annulering van mijn visum te seponeren waardoor ik niet kan meedoen aan de Australian Open.”

Afgang voor de nummer een van de wereld in een zaak waar niemand als winnaar uitkomt. Niet Djokovic die zich al lang had kunnen laten vaccineren en net iets te triomfantelijk met zijn ‘medische vrijstelling’ zwaaide waarna uitkwam dat hij enkele flinke misstappen had begaan en zijn blazoen nog wat meer besmet raakte. Niet de Australische regering die van dit schouwspel een politieke zaak maakte en uitblonk in ondoorzichtige regels. Niet Tennis Australia dat in de hoop op geschiedschrijving tijdens de Australian Open uitzonderingen toeliet en zo de deur voor problemen openzette.

De drie rechters meenden dat de minister van Immigratie Alex Hawke het bij het rechte eind had om het visum van de negenvoudige Australian Open-winnaar een tweede keer te annuleren op grond van het gevaar dat hij het antivaccinatie-sentiment in Australië zou aanwakkeren. Met de intrekking van zijn visum komt ook een verbanning uit Australië van drie jaar maar die kan elk jaar herzien worden onder ‘speciale omstandigheden’ en als die persoon een bepaald belang heeft voor het land. Djokovic die een tiende titel zou halen op Melbourne Park kan makkelijk als zo’n reden geïnterpreteerd worden. Als de dan 35-jarige Serviër nog zin heeft in een trip down under natuurlijk. “Ik heb nu wat tijd en rust nodig”, schreef hij vandaag in zijn boodschap. Mogelijk vond hij wat steun in het Servische kamp. Daar noemde premier Brnabic het verdict schandalig en meende president Vukic “dat niet Djokovic was vernederd maar wel de mensen die deze heksenjacht georganiseerd hebben”.

De oorverdovende stilte vanuit de hoek van zijn collega’s zal daarentegen ook wel aangekomen zijn bij de man die ijvert voor een spelersvakbond. “Het is duidelijk dat Novak één van de beste tennissers aller tijden is”, zei Rafael Nadal. “Maar er is niemand in de geschiedenis van de sport die groter is dan een evenement. Geen enkele. Zelfs Roger (Federer) niet. Novak niet, ikzelf niet. Spelers passeren, tornooien gaan door.”

Zo is het maar net. En een Australian Open zonder Djokovic is toch wel bijzonder gezien hij acht van de laatste tien edities won. Voor Nadal is het bijvoorbeeld de eerste keer in zijn carrière (20 jaar) dat hij een grandslamtornooi speelt als enige aanwezige van de ‘Big 3’. Stel u voor dat de 35-jarige Mallorcaan over veertien dagen zijn 21ste grandslamtitel wint! Djokovic zal het allemaal met argusogen volgen. Wetende dat hij ook de volgende maanden als niet-gevaccineerde mogelijk voor gesloten deuren gaat staan of alleszins – ondertussen min of meer in een rol als icoon van de antivaccinatie-beweging en de ‘vrijheidsstrijders’ geduwd – veel tegenkanting gaat ondervinden. Zijn programma voor de volgende weken is onduidelijk maar Indian Wells en Miami in maart zijn normaliter vaste prik, een dubbele vaccinatie om naar Amerika te reizen is dat ook. Gooit Djokovic zijn principes overboord of wint zijn eergevoel het? De rechter in zijn hoofd zal moeten beslissen.