Valpartijen troef bij de beloften. Slag om slinger gingen er renners tegen de grond, zo ook verschillende Belgen. Lennert Van Eetvelt, Arnaud De Lie, Stan Van Tricht behoorden tot de slachtoffers. Thibau Nys en Florian Vermeersch verloren al vroeg enkele pionnen.

De vroege vlucht werd dan weer snel ingerekend, waarna op ruim veertig kilometer van de streep een kopgroep van negen, en later elf renners, ontstond. Onze landgenoten hadden de slag gemist én zaten dus met een probleem. Zeker aangezien elk belangrijk land een mannetje voorin had.

Stan Van Tricht, Fabio Van den Bossche en een bedrijvige Florian Vermeersch probeerden de bres te dichten, maar de Belgen kregen weinig steun. ‘t Zag er niet goed uit, maar dan stokte plots de samenwerking in de kopgroep. Zo bleef het verschil beperkt, het peloton volgde bij het ingaan van de slotronde op nauwelijks twintig seconden.

‘t Werd een nagelbijtende finale. Mauro Schmid versnelde uit de kopgroep. Maar de Zwitser, die dit jaar bij de profs een rit won in de Giro, slaagde er niet in voorop te blijven. Iedereen werd opgepeuzeld op de Wijnpers, waarna Baroncini doortrok. De beslissende demarrage, zo bleek.

De Italiaan hield stand en kroonde zich tot wereldkampioen bij de beloften. Biniam Girmay won de sprint van het peloton, Olav Kooij veroverde het brons. Thibau Nys werd een knappe zesde. 

“Het is een droom die uitkomt”, klonk het bij Baroncini in het flashinterview. “De hele dag was stressvol voor mij, en ook voor de anderen, het was de droom van mijn leven. Vandaag verliep alles perfect voor mij en mijn team. We vielen aan in de finale. Mijn aanval was gepland en alles ging goed. Ik voel veel emotie.”

Baroncini, Europees vicekampioen in Trente achter Thibau Nys, viel aan met iets meer dan 5 kilometer te gaan. “Ik dacht gewoon ‘Go! Go! Go! Go! Go!’ Ik moest tot het einde volhouden. Alles ging goed. Het is erg deugddoend voor mij. Ik heb geen woorden voor deze ontknoping”, besloot Baroncini, die volgend seizoen prof wordt bij Trek-Segafredo.