Antwerp-Club, da’s al enkele jaren synoniem voor vooral veel strijd en passie. Op en naast het veld. Dat was deze namiddag niet anders. Dat ging ten koste van het voetbal. Nauwelijks kansen, louter wat speldenprikken via Balikwisha en Vormer. Geen verrassing dat de goals vielen op stilstaande fases, telkens op corner. Even na het halfuur wist Engels te profiteren van manke zoneverdediging bij blauw-zwart. Mignolet zat er nog met de hand bij, maar zag hoe de kopbal in het hoekje verdween. Engels, even daarvoor nog uitgejouwd door de Club-fans, keek ostentatief richting het blauw-zwarte supportersvak. 

De verdediger haalde zijn gram, maar keek vlak voor de pauze ook lijdzaam toe hoe een corner van Vormer via De Ketelaere en het hoofd van Verstraete tot bij Vanaken belandde. Daar wist de tweevoudige Gouden Schoen raad mee: 1-1.

Na de pauze kreeg Antwerp het moeilijk. Deels door de blessure van Verstraete, die met een hersenschudding afgevoerd werd, waardoor Gerkens defensievere taken meekreeg. Minuut 52 was cruciaal: een slechte inspeelpass van Engels kwam via Vormer bij De Ketelaere terecht. Goeie afwerking, maar daar stond op de lijn nog De Laet om weg te werken. ‘Ritchie, Ritchie’, galmde niet voor het eerst door de Bosuil. 

Club was de betere, maar miste het vernuft om Antwerp tegen de grond te werken. Als Van der Brempt dan toch kon ontsnappen, legde Engels hem neer met rood tot gevolg. Maar Antwerp hield heldhaftig staande. Meer zelfs: in de ultieme slotfase, toen Club ook N’Soki na een tweede geel was verloren, was Seck héél dicht bij de winner. Een topsave van Mignolet voorkwam absoluut pandemonium op de thuistribunes.