Wout D’Heer heeft het naar zijn zin bij Trentino: “Heel blij dat ik de stap heb gezet”

“Heel goed. Ik ben heel blij dat ik deze stap gezet heb. Ik leer veel bij op trainingen en ik merk dat ik vooruitgang maak. We hebben een groep met heel wat nieuwe en jonge spelers. Er wordt hard getraind en we pushen elkaar om beter te worden. Ik heb het hier naar mijn zin. Trentino is niet zo groot, maar wel mooi. Da natuur is hier ook prachtig.”

“Ik wist van in het begin dat ik op mijn positie als middenblokker zou moeten opboksen tegen Lisinac en Podrascanin, twee Serviërs die bij de beste ter wereld behoren. Elke spelgelegenheid zou mooi meegenomen zijn. Toch kwam ik al meer aan de bak dan ik had gedacht. Eind november had de vrouw van Podrascanin Corona waardoor hij in quarantaine moest. We hadden in die periode drie wedstrijden zodat ik mijn kans kreeg. Ook toen onze andere middenman geblesseerd was, kreeg ik een basisplaats. Daarnaast mag ik geregeld invallen om het blok te versterken of krijg ik op het einde van een set de kans om die uit te spelen. Telkens is dat goed gegaan, al is het uiteraard wel makkelijker om in te vallen als de ploeg goed draait.”

“We verloren gisteren na een 0-2-voorsprong wel met 3-2 tegen Verona (D’Heer mocht invallen, red.) nadat onze eerste setter geblesseerd uitviel, maar het draait inderdaad goed. Beter dan de Italiaanse kranten en kenners hadden verwacht na het vertrek van toppers als Nimir, Lucarelli en Gianelli. Onze fel vernieuwde en jonge groep werd in het begin wat onderschat, maar na de winst in de halve finale tegen Perugia is dat niet meer het geval. We hebben een heel druk schema. Sinds november spelen we minstens twee matchen per week. Er is ook geen winterbreak. We speelden gisteren (zondag, red.) tegen Verona, donderdag tegen Milano en op tweede nieuwjaarsdag is er de topper voor eigen publiek tegen leider Perugia”.

“Ik heb hier een vrij druk leven. Elke dag staan er twee oefensessies op het programma. We trainen nog net iets meer dan bijvoorbeeld bij Aalst. Opstaan, trainen, iets eten, even naar huis om wat te rusten en dan weer trainen. Ik woon in een soort Alpenwoning die opgedeeld is in appartementen waar nog vijf andere ploegmaats zijn ondergebracht. Je merkt aan de prima organisatie dat dit een topclub is. We worden als spelers echt in de watten gelegd. Het leven bevalt me hier wel. We hebben een jonge ploeg en doen geregeld ook dingen samen. Mijn studies podologie zet ik verder, maar ik nam slechts 21 studiepunten op. Ik volg de lessen online en stages of praktijklessen doe ik na het seizoen. De school is daar heel flexibel en begripvol in.”

“Uiteraard. Ik heb nog veel contact met ex-ploegmaats en vrienden. Als we met de ploeg zaterdagavond voor een wedstrijd op hotel zitten, bekijk ik steeds een match uit de Liga A. Mijn ploegmaats kennen de Belgische teams ondertussen al (lacht). Alle teams zijn aan elkaar gewaagd. Mijn twee ex-teams, Aalst en Gent, bereikten de bekerfinale. Mijn familie lacht me er soms mee uit door te zeggen dat het een stuk beter gaat sinds ik er niet meer speel … Ik ben alvast heel blij voor beide ploegen, zeker voor Aalst dat na een moeilijk jaar bewijst dat vorig seizoen een accident de parcours was. Aalst begint in het Sportpaleis alvast als grote favoriet.”

“Ik ben momenteel gelukkig in Italië, maar ben nog totaal niet bezig met komend seizoen. De transfermarkt komt hier sowieso later op gang dan in België. Ik zie wel wat er op me afkomt. Ik bekijk het van dag tot dag. Ik ben nu vooral bezig met me te bewijzen op training en ik tracht telkens stappen te zetten. De rest komt later.”