Wies Nuyens blikt tevreden terug op eerste WK: “Ik heb nauwelijks fouten gemaakt”

Wies Nuyens, vijfdejaarsstudent aan de sporthumaniora in Dilbeek, heeft in zijn wielercarrière geen stappen overgeslagen. Zijn deelname aan het wereldkampioenschap in Fayetteville was een eerste echte beloning. Hoe blikt hij terug op de voorbije week? “Zeven dagen lang zat ik in een rollercoaster. Mijn selectie voor dit WK was al een beetje een verrassing. Uiteraard ben ik enorm tevreden. Ik had nooit gedacht dat ik de top tien zou halen in de States. Vermits ik minder UCI-punten had dan de concurrenten, moest ik op de laatste startrij plaatsnemen. Desondanks had ik een goede start en was ik meteen mee met de top vijftien. Boven op de eerste klim kon ik zelfs vooraan komen postvatten.”

Zodra Wies Nuyens zijn positie had ingenomen, reed hij een heel constant kampioenschap. Tot de finish reed hij in zesde, zevende of achtste stelling. Hij staat niet meteen bekend als een stresskip, wel als een doorzetter. Die houding resulteerde in een knappe zevende plaats. “Zodra ik vooraan aansluiting had gevonden, werd ik gewaar dat die zevende plaats ongeveer mijn correcte stelling was. Ik hoefde niet te piekeren, gewoon vol doorgaan was de boodschap. Ik heb nauwelijks foutjes gemaakt. Misschien had ik een halve ronde langer moeten wachten om volledig in het rood door te gaan. Anderzijds had dit wellicht weinig uitgemaakt in de eindafrekening. Zesde worden had eventueel gekund, maar dat zijn praatjes achteraf. Nogmaals, ik ben heel tevreden met mijn resultaat. Indien er medailles waren geweest voor alleen eerstejaars, zou ik derde zijn geworden. Enkel de Amerikaan Andrew August (vijfde en vijftien seconden sneller, red.) en Viktor Vandenberghe (zesde en twee seconden sneller, red.) finishten voor mij. Dat biedt perspectief naar de toekomst toe.”

(lees verder hieronder)

Over het parcours in Fayetteville is veel te doen geweest. Veel wielerliefhebbers vonden het te snel, te weinig technisch. Wies Nuyens deelt die mening niet helemaal. “Het was een fijn parcours met een toffe afdaling. Je bleef maar gaan. Of er meer gelopen moest worden? Op zich ben ik een goede loper, maar ik vond het zo al zwaar genoeg. Ik kan me voorstellen dat de televisiekijkers daar een ander beeld over kregen, doordat we quasi constant op de fiets bleven zitten. Geloof me, het was echt loodzwaar. Volgens mij mogen we als ploeg terugblikken op een geslaagd wereldkampioenschap. Natuurlijk hadden we graag gezien dat Aaron Dockx de wereldtitel had gepakt, maar in de breedte stonden we er wel. Alle Belgen haalden de top vijftien. Dat is een mooi rapport.”

Dit eerste WK werd een enorme ervaring voor Wies Nuyens. “Ik heb een week mogen leven als een echte prof. Eten, fietsen, slapen: alles was enorm goed georganiseerd. Van de meegereisde kok tot de mecanicien, iedereen zette zich meer dan honderd procent in voor ons. Waarvoor mijn grote dank. De sfeer in Fayetteville was uniek. Zevenduizend supporters is naar Belgische normen misschien niet uitzonderlijk veel, maar ze zorgden wel voor een ambiance die ik nooit eerder meemaakte. Het geluid van de koebellen zal nog lang in mijn geheugen blijven nazinderen. Bij momenten was het oorverdovend. De aanwezige Amerikanen hadden wel degelijk verstand van veldrijden en waren voor iedereen bijzonder vriendelijk.”

Wat brengt de nabije toekomst voor Wies Nuyens? “Ik wil nu even enkele dagen bekomen en genieten van de voorbije week. Mogelijks zal ik last hebben van de jetlag. Het kan zijn dat ik een weekend oversla. Anderzijds is er zaterdag de Krawatencross in Lille. Als ik me uitgerust voel, ga ik daar van start. Het is de bedoeling om tot eind februari aan de slag te blijven. Daarna mag ik enkele weken rust inbouwen in mijn programma.”

Lees ook: meer veldrijden