TSC Proven in rouw na overlijden van trainer Dirk Maes: “We verliezen een vriend”

“Mooi bericht. Ik vecht enorm, maar het zal moeilijk worden. Hou je goed maat, probeer toch nog wat te genieten ondanks deze sombere dagen”, waren de letterlijke woorden die kapitein Kevin Pecqueux begin januari nog per sms kreeg als reactie op diens nieuwjaarswensen. 

“Het typeert Dirk dat hij ons in zijn laatste fase van zijn ziekte toch nog een hart onder de riem wou steken in deze sombere coronatijd”, aldus Pecqueux. “Dirk was voor mij een heel goede trainer. Een echte motivator. Hij kon iets heel serieus zeggen aan de spelersgroep, meestal met een kwinkslag. De hele groep bulderde dan van het lachen, maar had zijn boodschap goed begrepen. Getuige de goede resultaten die we onder hem hebben neergezet. Dirk was een heel vriendelijke, goedlachse vent. Een crème van een kerel. We gaan onze vriend hard missen.”

“Ik vernam zopas van zijn vrouw dat Dirk thuis is overleden”, reageert Koen Declerck, keeperstrainer van TSC Proven. “Verschrikkelijk nieuws. Begin vorig jaar had Dirk rugpijn die hij aanvankelijk liet behandelen door een kinesist. Later bleek dat er meer aan de hand was. Ik verlies een echte vriend. Maar zo zijn er zoveel, want Dirk was iedereen zijn vriend. Dirk leefde heel graag. Bij mijn laatste contacten die ik met hem had, smeekte hij als het ware om zijn leven nog te kunnen verlengen. Die woorden kwamen hard binnen. Dirk wou nog zoveel leuke momenten met zijn familie beleven. Maar het heeft niet mogen zijn. Dirk was een fantastisch mens en dito trainer. Een echte people manager. Een trainer die een groep kon samenhouden. Dirk was nooit streng, maar slaagde er wel in om iedereen in het gareel te doen lopen en bovendien goede resultaten neer te zetten. Van alle trainers was hij diegene met wie ik het best overeenkwam. Geheel zijn verdienste.” 

“Dirk begon bij ons als trainer van de beloften”, pikt Proven-voorzitter Stefaan Desmet in. “Toen bleek dat de manier van werken van hoofdtrainer Robbie Woodruff niet aansloeg in de groep, nam Dirk over. Met succes. Hij bracht onze ploeg van de kelder naar de subtop van het klassement. Ook het seizoen erop haalde Dirk goede resultaten met onze eerste ploeg.”

“Dirk werd in de loop van dat seizoen ziek, maar na onder meer een chemokuur begon hij aan het huidige seizoen. Echter, in augustus gooide hij noodgedwongen de handdoek in de ring. Ik wenste hem enkele weken geleden nog veel sterkte, maar hij reageerde dat het niet goed meer ging en dat er wellicht slecht nieuws zou volgen. Vandaag ontving ik spijtig genoeg al dat slechte nieuws. Dirk stak zijn ziel in onze club. We zijn er hem heel dankbaar voor. Ook voor de warmte die hij in onze club heeft achtergelaten.” 

“Ik verlies niet alleen een voetbalvriend, maar ook een heel goede collega”, aldus Serge Vandevyvere, de huidige trainer van SK Zillebeke. “Meer dan 30 jaar lang was ik collega van Dirk bij Picanol in Ieper. “Dirk was er kantoorbediende. Ik had quasi dagelijks contact met hem. Niet alleen tijdens de week, ook in het weekend kruisten onze wegen elkaar vaak. Zo hebben we indertijd nog samen gevoetbald bij BS Poperinge. Dirk was toen al joviaal, speels en sympathiek. Dat is hij al die jaren ook gebleven. Het was aangenaam vertoeven in zijn gezelschap. Een echte volksmens. Ondanks het gegeven dat we wisten waar zijn ziekte zou eindigen, ben je als vriend toch niet voorbereid op dit droevig nieuws.” 

Lees ook: voetbal in West-Vlaanderen