“OHL, dat is een essentieel deel van ons leven”, zeggen Kristel Van Overloop en Stef Keyaerts uit Leefdaal, twee flamboyante supersupporters. Zij baat ‘Kristelines’ uit, een winkel waar je ambachtelijke pralines en streekproducten vindt. Hij is zelfstandig loodgieter en als ‘Stefke Lood’ treedt hij regelmatig op als schlagerzanger. “Elke thuiswedstrijd zijn wij present. Sinds die kampioenenmatch rijden wij niet langer met onze eigen wagen, maar als lid van supportersclub Pigeon d’Or met de bus mee op verplaatsing”, zegt Stef.

“Uitgerekend die beslissende wedstrijd in Antwerpen waren wij er niet bij”, grijnst Kristel. “Ik lag in het gips na een beenbreuk. Stef bleef thuis om mij te verzorgen. Wij zaten nagelbijtend en supernerveus te luisteren naar de evolutie van de wedstrijd van OHL en die van titelconcurrent Lommel.”

“Ik ben toen ‘s avonds wel alleen naar Den Dreef getrokken waar een spontaan volksfeest plaatsvond”, zegt Stef. “Een week later, de laatste match van het seizoen aan Den Dreef, was ik er wél bij”, vult Kristel aan. “Ik stormde mee het veld op, huppelend op mijn krukken. (grijnst) Ik heb de spelers, staf, clubbestuurders en bij wijze van spreken ook alle zevenduizend andere aanwezigen geknuffeld. (lacht) En ettelijke pintjes gedronken, met de spelers en met de andere fans. Zalig was dat.”

“Eigenlijk was dat hele seizoen één groot feest”, zegt Stef. “Na een wat aarzelende start bouwde de ploeg een geweldige thuisreputatie op. Na elke goal brulden we ‘Sweet Caroline’ mee, na afloop van de match kwamen de spelers richting fans toe, om samen te vieren en om samen pinten te drinken ook. Met aan het hoofd de ‘Magic Four’: boegbeeld Bjorn (Ruytinx), de supervriendelijke Yves (Lenaerts), Wim (Raymaekers) en Maxime (Annys). Aangevuld met loltapper Jordan (Remacle) en de anderen. Een fantastische spelersgroep was dat. We zijn hen nog dikwijls gevolgd toen zij met hun ploegmaats gingen nafeesten op de Grote Markt.”

“Met zeker de helft van de toenmalige kern zijn wij in contact gebleven. Ook met enkele spelers die de jaren nadien bij OHL aantraden. Met de Nigeriaanse spits Chuka – voor hem heb ik nog de chocoladereep ‘Chukalat’ bedacht (lacht) – en ook met Puga, de Zimbabwaan Karuru, Azevedo, enzovoort. Maar zo’n héle spelerskern met alleen maar topgasten, geweldige voetballers en ambiancemakers zoals die kampioenenploeg van 2011, dat bestaat niet meer.”

“De jaren na die promotie hebben wij ook minder aangename tijden gekend. We degradeerden twee keer. En de twee promoties die wij nadien weer vierden, waren hoogtepunten, maar die ontlading van blijdschap en geluk van in 2011 was qua beleving toch anders. Wij zijn wel hondstrouwe supporters, in goede en in kwade dagen. Als het goed gaat, zitten de tribunes vol. Als het niet zo goed gaat, blijven alleen de échte fans over, zoals wij. Twee jaar geleden streed OHL in 1B tot de laatste speeldag om niet te degraderen en naar het amateurvoetbal weg te glijden. In die periode vulden de supportersclubs hooguit twee bussen bij uitmatchen. Wij waren daar wél bij. En toen een gedeelte van de fans afhaakte bij de overname van de club door King Power, bleven wij OHL trouw, al hadden ook wij aanvankelijk wat twijfels. Al heel vlug bleek dat de Thaise bazen het écht goed voor hebben met de club.”

“Laten wij hopen dat, eenmaal er publiek naar het stadion mag, wij weer volop kunnen genieten van OHL. De tijden zijn veranderd, de afstand tussen spelers en fans is figuurlijk groter geworden. Jammer, want een sterke band tussen spelers en fans is belangrijk voor de beleving binnen de club, zo leerden wij in 2011. Ik hoop dat wij af en toe nog eens écht contact met de spelers kunnen hebben en samen met hen een pint kunnen drinken. Op de Fandag bijvoorbeeld.”

MORGEN: het eerste interview in ruim een jaar met toenmalig woordvoerder Chris Vandebroeck (slot)

Lees ook: voetbal in eerste klasse A