Chris Vandebroeck, nu samen met voorzitter Khun Top, ondervoorzitter Khun Apichet, het Leicester-duo Susan Whelan–Jon Rudkin en CEO Peter Willems lid van de ‘Board’, het hoogste beslissingsorgaan van OHL, was sinds het ontstaan van de fusieclub in 2002 lid van de raad van bestuur, woordvoerder en advocaat van de club én van 2016 tot 2018 ook clubvoorzitter.

“Als tweedeklasser haalde OHL wel de regionale pers, maar nauwelijks de nationale media”, zegt hij. “Tot die 24ste april, toen de spectaculaire blijde intrede van onze kersverse kampioenen aan Den Dreef, juichend op het dak van de spelersbus die door honderden feestende fans werd opgewacht, live op Sportweekend kwam. Plots besefte de hele Belgische pers het historische van de promotie. Ik herinner me nog de verbaasde blikken van de journalisten, toen Louis Tobback in één adem de namen van alle spelers opnoemde die met Stade Leuven in 1950 naar de ereklasse waren gepromoveerd.” (lacht)

“Er waren twee kantelmomenten in het seizoen 2010-2011”, zegt Vandebroeck. “De eerste in januari 2011, de uitmatch bij toenmalig leider Lommel. Door meerdere dubieuze scheidsrechterlijke beslissingen verloren wij met 4-1 en liep Lommel op ons uit in de stand. Coach Ronny Van Geneugden vroeg het bestuur om scheidsrechter Dierick te wraken. Ik was daar geen voorstander van, OHL had dat nooit voordien gedaan en zou dat later ook niet meer doen.”

“Ronny bleef aandringen en uiteindelijk wraakten wij de ref. Wij gingen ook in beroep tegen de vier strafspeeldagen die het bondsparket aan Tail Schoonjans had voorgesteld, na een rode kaart vroeg in de match. Met beeldmateriaal kon ik aantonen dat Tail ten onrechte was uitgesloten en hij werd vrijgesproken. Dat dubbele onrecht heeft Ronny Van Geneugden toen uitgespeeld om de spelers extra te motiveren.”

“Met succes, want terwijl Lommel morste met de punten, bleven wij winnen. Een speeldag of vijf voor het einde van de competitie wonnen wij met 0-1 in Roeselare, een goal van Hamdi Harbaoui in blessuretijd. Omdat Lommel weer punten verloor, kwamen we voor het eerst aan de leiding. Toen dacht ik: dit geven we niet meer af. Dat dachten ook de spelers, maar Ronny bezwoer hen tegen de media te blijven zeggen dat de top drie het doel bleef. (lacht) Enkele weken later waren de titel en de promotie een feit.”

In het kampioenenseizoen steeg het aantal toeschouwers aan Den Dreef van twee- naar zevenduizend. En de daaropvolgende drie seizoenen in hoogste klasse tot ruim achtduizend. Een paar jaar later, in 1B, zaten gemiddeld nog hooguit 4500 fans in de tribune. De commotie rond de overname door buitenlandse investeerders speelde daarbij ook wel een rol.

“In de Leuvense regio zijn de mensen heel kritisch. Zijn de uitslagen goed, dan zitten de tribunes vol en wordt er gedanst en gefeest. In mindere periodes is er veel kritiek en blijft een deel van de fans weg. Velen hadden ook grote twijfels bij de overname. Ook hevige critici van toen, beseffen nu dat de komst van King Power en van Vichai en zijn zoon Aiyawatt ‘Khun Top’ Srivaddhanaprabha een zegen was en is voor de club. Ik ben er zeker van dat zonder corona, de tribunes van Den Dreef dit knappe seizoen weer waren volgelopen.” 

”Of de beleving en de ambiance dan zullen kunnen tippen aan die van het kampioenenseizoen, is nog de vraag, maar ik geloof er in. Fans en spelers die samen pinten gaan drinken op de Oude Markt, dat zit er in de steeds professionelere voetbalwereld waarschijnlijk niet meer in. Voor de titel spelen in 1A, dat is allicht iets te veel gevraagd. (lacht) Bijvoorbeeld de bekerfinale spelen, zou een geweldig alternatief zijn. En de tribunes doen ‘ontploffen’, zoals tien jaar geleden.”

Lees ook: meer voetbal in eerste klasse A