Sven Hoste (Zw. Vechmaal): “Op het einde van het seizoen begin ik als T1 van Habo SK”

“Ik tracht hetzelfde traject als mijn broer Steve Hoste te volgen”, begint Sven Hoste, die werkt bij het ondersteunend personeel van basisschool Sint-Lutgart te Tongeren, zijn verhaal.”

 “Het idee om op het einde van het seizoen te stoppen, zat al enkele maanden in mijn gedachten. Snel ging ik rond de tafel zitten bij mijn huidige club Vechmaal, maar onze coach Gino Hermans zijn huiswerk is nog niet af. De poten onder iemands stoel wegzagen is ook niet mijn bedoeling.”

“Of er speciale herinneringen in mijn geheugen staan gegrift? Er waren meerdere hoogtepunten die ik nooit meer zal vergeten. In derde nationale vierde ik op 16-jarige leeftijd mijn debuut bij SK Tongeren. Twee jaar later tekende ik een profcontract bij RC Genk, dat toen zijn gouden jaren beleefde. Genk had toen het koningskoppel Branko Strupar en Souleymane Oulare. Logisch dat ik geen kansen kreeg van Aimé Anthuenis. Ik bleef vier jaar prof bij Genk, maar er waren steeds topspitsen met ook nog Dagano en Sonck. Het duo Wesley Sonck en Branko Strupar wonnen toen de Gouden Schoen. Ook Igor de Camargo kwam er shotten in mijn periode bij Genk. Van hem stak ik veel op. Ik werd toen topschutter bij de beloften en werd geselecteerd bij de jonge Duivels.”

“Aan die periode heb ik ook enkele goede vrienden overgehouden”, gaat Hoste voort. “Ik heb nog goede contacten met Koen Daerden en Igor de Camargo ligt me nauw aan het hart. In het laatste jaar bij Genk kreeg ik een uitleenbeurt naar Patro Eisden, toen in tweede klasse. Een mooie tijd in het Maasland. Daarna was het profbestaan voorbij, maar beleefde ik nog vele mooie jaren. Twee jaar bij Hedera Millen. Met een speciale gebeurtenis in de beker van België. In de 1/16de finales speelden we tegen Lierse. Twee keer zelfs, want de match moest opnieuw gespeeld worden, na een onsportieve inworp van Lierse. Na Millen speelde ik vier jaar bij Veldwezelt. We promoveerden naar derde nationale, na winst van de eindronde. Een schitterende belevenis. Bij Spouwen-Mopertingen bleef ik zes jaar. Een mooie tijd. Het hoogtepunt in mijn ogen was de ontmoeting in de 1/16de finales van de BVB tegen KV Mechelen.”

“Mijn broer Steve Hoste werd coach bij Heur-Tongeren en ik wilde mijn steentje bijdragen. We wonnen de eindronde en promoveerden naar bevordering. Na drie jaar Tongeren kwam de stap naar provinciale. Ik werd kampioen met ’s Herenelderen. Dit is nu mijn tweede seizoen bij Vechmaal en op 40-jarige leeftijd is het tijd voor een nieuw hoofdstuk.”

“Mijn keuze ging naar reeksgenoot Habo SK. Waarom? Ik voelde mij meteen thuis tijdens de gesprekken. Ik contacteerde mijn broer Steve om raad te vragen. Hij zei dat ik mijn gevoel moest volgen en dat Habo zeker een leuke ploeg is om te starten als coach. Ik ben ook van plan, indien het trainerschap me bevalt,  mijn Uefa trainersdiploma te behalen. Of ik ambities koester om als coach te groeien naar een hoger niveau? Als ik kan doorgroeien naar het amateurvoetbal zou dat fantastisch zijn. Ik spiegel mij aan Wouter Vrancken. Hij begon ook in provinciale bij RDK Gravelo. Koos vervolgens om stappen te klimmen met een overgang naar Thes Sport. Daar liep hij in de kijker en nu haalt hij knappe resultaten bij KV Mechelen. Ach, ik wil eerst alle focus op Habo SK. Ik ben de club dankbaar voor de geboden kans. Ik zal ze met twee handen grijpen”, besluit de zoon van de Tongerse legende Yvan Hoste.

Lees ook: meer provinciaal voetbal