Eind september in het Machtensstadion van RWDM was het (weer) zover. Een onschuldige glijpartij leverde Wuytens een spierscheurtje en een langdurige revalidatieperiode op. De man uit Eksel wist hoe laat het was. “Het is een cliché maar echt waar. Je weet pas hoe plezant het is om te voetballen als je uit blessure komt. Ik heb sinds mijn aankomst in Lommel mijn deel van de pech wel gehad: blessures, een hersenschudding, quarantaines, … Het maakt allemaal deel uit van de voetballerij, maar ik hoop dat ik het ergste nu gehad heb. Ik onthoud het positieve van de zaak, ik weet wel zeker dat ik nog altijd voetbalgek ben, meer dan ooit.”

“Vervelend is wel dat ik moest toekijken hoe moeilijk mijn ploegmaats het wel hadden. Van een bekertriomf op Charleroi en een plekje in de subtop ging het binnen de maand naar een veel minder riante positie. Omdat wij het moeten doen met een halve beloftenploeg? Ja en nee. Nogal wat jongens beschikken over een overschot aan technische capaciteiten, maar moeten leren dat leuk jeugdvoetbal nog wat anders is dan de harde realiteit bij de profs. Als je die stevige jongens van ploegen als Virton of RWDM ziet knokken, weet je dat er meer bij komt kijken in deze reeks.”

“Mijn rol? Als één van de ervaren krachten probeer is hen zo goed mogelijk te helpen en bij te staan met raad. Pikken ze dat ook na drie herhalingen niet op, moet ik wel eens harder uit de hoek komen omdat je op dit niveau steevast cash moet betalen voor je fouten. Goed bedoeld hoor, het is gewoon een deel van mijn opdracht in Lommel. Men moet beseffen dat één en ander er wel eens minder leuk mag uitzien en dat je elk weekend weer de mouwen moet opstropen. Alles voor de knikkers.”

“Ook tegen de toppers van Westerlo, wees maar gerust. Ik ben er echter zeker van dat we er alles aan gaan doen en wie weet dat het dubbeltje dan eens naar onze kant valt.”

Lees ook: meer voetbal in 1B