“Na de ontwikkelingen bij Lokeren wilde ik snel weer aan de slag” vertelt Vreven. “Ik miste de adrenaline van elke week te moeten winnen. Maar het klopt wel dat ik op korte tijd van de ene emotie in de andere tuimelde. Eerst stond ik met Beerschot in de finale van de play-offs op een minuut van promotie naar 1A, waarna we een moeilijk seizoensbegin kenden en ik werd ontslagen. Daarna was ik eigenlijk van plan om even in de wachtkamer plaats te nemen, maar Lokeren kwam sneller dan verwacht aankloppen.”

“Ik maakte veel mee op korte tijd, maar ik koester ook de mooie momenten. De band met de fans van Lokeren op het eind en de spelers die gratis trainden, leidde tot een groot samenhorigheidsgevoel. De dag waarop het faillissement werd uitgesproken, hakte er stevig in, maar jammer genoeg hoort zoiets bij het voetbal.”

“Hoe Trençin dan bij me terecht kwam? Ook dat is eigenlijk een vreemd verhaal en eigen aan de voetbalwereld. (lacht) Op een dag kreeg ik telefoon van de eigenaar (voormalig Oranje-international en Ajax-speler Tscheu La Ling red.) met de vraag of we over voetbal konden praten. Zonder de intentie om samen te werken, maar puur om voetbalideeën uit te wisselen. Pas op het einde werd duidelijk dat hij me al volgde van bij NAC en me graag bij Trençin zag.”

“Ik bezocht de stad en de accommodaties van de club en uiteindelijk hakte ik de knoop door op basis van de kans die me werd aangeboden. Noem dit dus zeker geen avontuur of probeersel. Neen, ik koos bewust voor een job in Oost-Europa voor de ervaring en omdat ik kennis wilde maken met een nieuwe voetbalcultuur. Deze markt gaat niet snel open voor Belgische trainers. Voor sommige mensen was het misschien een vreemde keuze, maar onbekend is onbemind. De Slovaakse competitie is van een zeer degelijk niveau, heeft potentieel en ziet zijn spelers elk jaar uitzwermen naar competities in Duitsland, Italië en Rusland. Om maar te zeggen.”

“Ik tekende bewust voor een seizoen. De eigenaar wilde me twee jaar aan de club binden, maar ik vond het belangrijk om eerst te ervaren of er in praktijk een match was met de competitie en het land. Aan het einde van het seizoen kan het dus alle kanten uit. Óf onze wegen scheiden of er wordt gepraat over een verlengd verblijf.”

“Dat ik al net zo goed ontslagen kon zijn? Puur op basis van de resultaten wel. Maar er is natuurlijk een groter verhaal dat maakt dat het niet zover kwam. Trençin is een opleidingsclub die spelers opleidt en doorverkoopt, maar dat geld niet per se herinvesteert in spelers. Nu gaat het naar de afbetaling van het nieuwe stadion.”

“Dat was vooraf besproken en geen geheim, dus dan hoef je ook niet afgerekend te worden op resultaten. Er is trouwens ook een groot onevenwicht qua spelerspotentieel. Ik was helemaal niet tevreden over het rendement van een groep buitenlanders. Sommigen liepen hier rond al was het een vakantiekamp. Daarop nam ik een drastische beslissing. Ik schoof de spelers in kwestie aan de kant en haalde onze U19 vrijwel leeg. Jongens van 16 en 17 debuteerden en deden het voortreffelijk. Hun prestaties schudden de groep wakker en dat heeft ons gebracht tot waar we nu zijn. Met nog twee wedstrijden te gaan, strijden we mee voor een plaats in de play-offs.”

“We moeten die resterende duels dan wel winnen, maar ik geloof erin. De top van de rangschikking is te hoog gegrepen, maar alle ploegen daaronder kunnen wij aan. Zelfs tegen het huidige nummer twee verdienden we twee weken geleden nog de zege. Maar we kregen in minuut 93 een onterechte strafschop tegen en het werd 3-3. Het feit dat die scheidsrechter voor zes wedstrijden is geschorst en daarna het seizoen moet volmaken in tweede klasse zegt genoeg over de fase, maar het is vooral jammer. Misschien zijn dat wel punten die we tekort gaan komen in de eindafrekening. Het zegt in elk geval veel over hoe competitief we geworden zijn doorheen het seizoen. Met jonge spelers is veel mogelijk als je op de juiste knoppen drukt. Maar het is ook een constant proces van vallen en opstaan.”

Eentje gelijkaardig aan dat Vincent Kompany bij Anderlecht? “Buitenstaanders vatten niet altijd wat het betekent om met jonge voetballers te werken. In mijn kern heb ik vijf jongens van 17, twee van 18, vijf van 19, drie van 20 en vier van 21 jaar oud. Het ene moment ben je top en het andere ben je nergens. Wat de ene dag een zekerheid is, is dat een dag later plots niet meer. Het gaat om het constant herhalen van systemen en tactieken om iedereen elke week opnieuw scherp te zetten. Dat is niet vanzelfsprekend, maar intussen voetballen wij wel anders dan negentig procent van onze tegenstanders. Met druk vooruit, over de grond. En het loont.”

“Dat we het aandurfden om met zoveel jeugd te spelen, heeft voor de ommekeer gezorgd, maar kampioen worden we nooit met deze kern. Daarom dat het van de ambities zal afhangen van de eigenaar en wat daar tegenover staat voor mij of ik mijn contract al dan niet verleng. Als hij een titel verwacht met een groep van dezelfde kwaliteit als dit seizoen, dan bedank ik voor het aanbod. Er zijn veel spelers einde contract en het is nog maar de vraag in hoeverre zij vervangen worden. Maar eerst ligt de focus nog op dit seizoen. Wie weet wat er mogelijk is als we de play-offs halen en meestrijden voor Europees voetbal.”

Lees ook: meer voetbalbelgen in het buitenland