Pieterjan Beeken en KHO Bierbeek maken 3-1-achterstand ongedaan in topper op Huldenberg: “Eindelijk opnieuw de oude”

“Absoluut ja, alles hangt nog zo kort op elkaar achter leider Kampenhout en je merkt gewoon dat de andere ploegen heel sterk aan elkaar gewaagd zijn”, weet Pieterjan Beeken. “Momenteel tellen we maar vijf punten achterstand op Wambeek Ternat, dus het seizoen is nog lang niet gedaan. Maar laat ons het voorlopig maar match per match bekijken. Want Houtem volgend weekend wordt geen makkelijke klus en dan wacht ons ook de belangrijke bekermatch tegen Grimbergen. Ik merk wel dat we als ploeg aan de beterhand zijn en dat vertaalt zich ook in betere resultaten. We spelen terug ons vertrouwde 4-3-3-systeem en fysiek staan we sterker nu we een paar weken op rij drie keer getraind hebben.”

“Die fysieke paraatheid heeft ons zeker geholpen in Huldenberg, al vielen zij dan wel met tien man een kwartier voor affluiten”, gaat de centrale middenvelder verder. “Niet onterecht overigens, want er werden een paar serieuze overtredingen begaan. Op zich mochten ze met die ene rode kaart zelfs niet klagen, om maar te zeggen. Maar goed, we wisten op voorhand dat we ons mannetje moesten staan in de duels. Het enige spijtige was dat we na die vroege 0-1 op hele korte tijd twee makkelijke goals slikten. Gelukkig sleepten we nog dat puntje uit de brand, dan voel je je effectief de morele winnaar en doet de rest er even niet toe.”

Niet alleen de ploeg is op de goede weg terug, ook Beeken zelf is stilaan naar zijn beste vorm aan het toegroeien. “Ik vond mijn eerste seizoenshelft niet per se slecht, maar die infiltraties in de zone van de waarheid kwamen er maar zeer sporadisch uit”, meent hij. “Ik heb ook een tijdje op de rechterkant gestaan en daar lukte het me toch iets minder goed om de vrije ruimte te vinden. Maar ik ben vooral een hele tijd op de sukkel geweest, alles samen eigenlijk bijna een jaar. Zolang het voetbal stilgelegen heeft om precies te zijn. Ik had continu last aan de heup, maar weinig dokters die de vinger op de zere wonde konden leggen. Uiteindelijk bleek een overbelasting van de buikspieren de boosdoener en dat is nu gelukkig achter de rug. Ik haalde nog net de start van het seizoen, maar het is pas sinds kort dat ik me terug helemaal de oude voel. Ik kijk alvast uit naar het vervolg.”

Lees ook: meer provinciaal voetbal