Merksemnaar en Liers jeugdproduct Elisha Sam (23) strijdt voor promotie naar League Two met Engelse traditieclub Notts County: “We gaan voor de titel”

“Ik begon te voetballen op mijn zesde bij het Merksemse Vlug Vooruit waar ik werd weggeplukt door Lierse dat aanvankelijk alleen mijn broer Ephraim had gescout”, zegt de Merksemnaar. “Ik mocht mee en uiteindelijk  speelde ik van U11 tot U17 op het Lisp, daarna trok ik naar Standard. Tot een doorbraak kwam het echter niet en aangezien mijn agent zelf van Israelische afkomst is, kon ik de stap wagen naar de Israelische eerste klasse bij Hapoel Acre.”

“Aanvankelijk had ik het naar mijn zin en speelde ik ook veel, maar nadat de coach werd ontslagen kwam ik nog weinig aan de bak. Aan de winterstop werd besloten me uit te lenen aan tweedeklasser Nazareth Illit, maar dat bracht geen beterschap. Dat was een moeilijke periode op mentaal vlak. Ik ben een echte familieman en op dat moment was ik voor het eerst alleen en dan nog in het buitenland. Ik wilde weer dichter bij huis voetballen en die kans kreeg ik bij FC Eindhoven.”

“Daar ontbolsterde ik helemaal en na de winterstop kon ook een paar keer belangrijk zijn voor de ploeg. Uiteindelijk scoorde ik acht keer als jonge aanvaller en leek ik een belangrijke stap te hebben gezet in mijn carrière, maar jammer genoeg liep het extra-sportief fout. De club kwam een aantal contractuele beloftes niet na en omdat de kloof tussen beide partijen zo groot was geworden, moest ik opnieuw elders aan de slag.”

“Ik hoopte lang op interesse uit België of Nederland, maar omdat die niet kwam, moest ik uiteraard openstaan voor andere aanbiedingen. De Bulgaarse eersteklasser Arda Kharzali was het meest concreet en bood ook een interessant project aan, dat trok me uiteindelijk over de streep. Maar eens aangekomen werd het al snel duidelijk dat het niet goed zat. Naast mezelf speelden er nog heel wat buitenlanders en de spelers die ten nadele van ons op de bank zaten, pikten dat niet. Er ontstonden twee kampen en het ging zelfs zo ver dat het tot racisme kwam in de kleedkamer. Fysiek heb ik me er nooit bedreigd gevoeld, dat heeft misschien wel te maken met mijn postuur (lacht), maar andere zaken waren onaanvaardbaar.”

“Reacties van het bestuur? De voorzitter was goed bevriend met een aantal spelers. Dat zegt genoeg, denk ik? Voor mij was het duidelijk dat ik daar geen toekomst meer had. In november vorig jaar raakte ik geblesseerd en gelukkig kon ik me laten behandelen in eigen land. Ik keerde daarna nog even terug, veel te vroeg na de blessure weliswaar, maar corona bood al snel de definitieve uitweg. In mijn geval was dat een meevaller, want zo kon ik mijn contract ontbinden. Daarna was er dan wel meer onzekerheid uiteraard, want ik moest in volle coronacrisis op zoek naar een nieuwe club.”

Die vond hij uiteindelijk afgelopen zomer in Engeland, bij de oudste club ter wereld, Notts County. En de druk om te presteren is niet min, want twee jaar geleden tuimelden de Magpies voor het eerst in hun 158-jarige geschiedenis uit het professionele voetbalcircuit naar de National League, de Engelse vijfde klasse.

“We willen zo snel mogelijk promoveren en liefst van al met de titel”, zegt Sam, die Ghanese roots heeft langs vaders kant. “Momenteel staan we derde en liggen we op schema, ondanks de tegenslagen die we zelf al kenden met corona. Ikzelf bleef tot dusver gespaard, maar een aantal van mijn ploegmaats niet en zo werden ook al enkele wedstrijden uitgesteld.”

“De druk om te promoveren is er wel, alleen daarom werd deze kern samengesteld na de verloren promotiefinale van vorig seizoen, maar persoonlijk blijf ik rustig. Ik laat me niet snel gek maken en doe gewoon mijn best. Het gaat steeds beter en in dat opzicht waren die goal en assist van afgelopen weekend (Notts won met 0-3 in het kader van de FA Trophy, een variant van de FA Cup voor lager gerangschikte clubs, red.) goed voor mijn vertrouwen. De spelstijl in de competitie is veelal fysiek, maar onze ploeg is een van de meest technisch onderlegde. Die combinatie is me op het lijf geschreven. Of we naast de titel ook bekerwinst ambiëren? Het is een prijs, dus absoluut.”

“Ikzelf hoop vooral op stabiliteit nu. De voorbije jaren maakte ik heel wat mee, maar ik trok er mijn lessen uit en die neem ik mee naar de toekomst. Een carrièreplanning heb ik dus niet. In eerste instantie wil ik gewoon veel spelen dit seizoen, zoveel mogelijk scoren en de ploeg helpen om onze doelen te bereiken. Als dat lukt, kan het snel gaan, zeker in Engeland waar goede prestaties van een jonge speler nooit lang onopgemerkt blijven.”

Lees ook: Belgen in het buitenland