Jessie Kaps trok met ambitie naar het EK in het Kroatische Osijek, maar of ze in de finaleronde dichtbij een ticket voor Tokio stond, wist ze zelf niet. “Tot de boodschap kwam dat ik nog meedeed voor de prijzen, dus ook voor een plaats in Japan”, vertelt Kaps. “Een verrassing? Misschien wel voor de buitenwereld, maar voor mezelf niet echt. Ik werk al sinds de Spelen in Rio aan mijn project. Samen met mijn trainer heb ik een plan van aanpak opgesteld. Met een duidelijk doel, met realistische ambities, maar ook met de zekerheid dat een olympisch ticket geen utopie is.”

Kaps staat sinds haar zesde op de schietbaan. Eerst omdat de rest van de familie dat ook deed, sinds een jaar of tien omdat bleek dat ze meer dan behoorlijk met een pistool overweg kan. “Ik ben op mijn twaalfde voor het eerst opgepikt. Ik word sinds dat moment begeleid. Dat zorgde voor betere prestaties. Op een bepaald moment ben ik dan wedstrijden beginnen doen. Daarna is het snel gegaan. Ik won wedstrijden en werd regelmatig naar kampioenschappen gestuurd. Ook weer met succes en ja, nu staan de Spelen voor de deur. Voor mij is dit het resultaat van een logisch traject.”

Dat ticket voor Tokio is er, maar hoe zit het met de ambities? Zilver op een EK, betekent dat medaillekansen in Japan? “De schutterswereld is veel ruimer dan Europa. Vooral in Azië zijn er heel sterke landen en die komen er in Japan ook bij. Ik heb er al tegen geschoten tijdens wereldbekerwedstrijden bij de juniores. Toen bereikte ik de top vijftig, maar dat is intussen twee jaar geleden. Ik leg de lat voor Tokio niet te hoog. Ik vind het vooral belangrijk om er bij te zijn. Natuurlijk wil ik goed presteren, maar ik leg mezelf geen druk op. Op die manier kan het ook niet tegenvallen.”

Jessie Kaps combineert haar schietsport met studies klinische psychologie. Haar masterexamens schuift ze even voor zich uit, maar de kennis van de psychologie is mooi meegenomen. “Absoluut, maar ik ben geen doe-het-zelver, hé. Ik ben overtuigd van de meerwaarde van mentaal coachen en daarom werk ik met een psycholoog en een mental coach. Mijn team bestaat verder nog uit twee technische coaches. Ik word goed begeleid en de rest moet ik zelf doen. Ja, ook mijn fysieke voorbereiding. Tijdens de wedstrijden moet ik ontspannen zijn, maar dat lukt alleen als mijn lichaam in orde is. Veel bewegen dus en dat doe ik het liefst op rolschaatsen.”