Vorig weekend gaf Jelle Nerinckx de aftrap van de futsalwedstrijd tussen Halle-Gooik en Charleroi. Voor de supporters werd het een fijn weerzien. Ze konden zien dat hun speler aan de beterhand is. “Vorig jaar werd er vastgesteld dat de zenuwen in mijn been verlamd waren geraakt. Ik zat toen in een heel onzekere periode. Niemand kon voorspellen hoelang het herstel zou duren. Misschien was het zelfs iets blijvend. Achteraf bekeken sukkelde ik wellicht al een tijdje met de auto-immuunziekte. Op training had ik regelmatig ademhalingsproblemen, terwijl de inspanning niet zo gigantisch was. Op een bepaald moment liep de emmer over en moest ik stoppen. Ik trok eerst naar het ziekenhuis in Halle. Vandaar ging het naar het AZ in Jette. Daar werd de juiste diagnose gesteld. Het ging om de auto-immuunziekte Churg Straus.”

Voetballen zat er niet meer in, maar de gevolgen reikten verder voor Jelle Nerinckx. “Ik studeer lichamelijke opvoeding. Uiteraard hoef ik niet uit te leggen dat dit een probleem was. In juni volgde het definitieve verdict. De arts adviseerde me om te stoppen met deze studie. Ik heb toch doorgezet. Gelukkig kon ik op veel steun rekenen. De lange weg terug is nog niet gedaan. Het herstal zal nog een hele tijd in beslag nemen. Dagelijks slik ik nog tien pillen. In het begin trok ik zeven dagen op zeven naar de kinesist. Dat is nu herleid naar twee bezoeken per week.”

Intussen gaat het de goede kant uit met Jelle Nerinckx. “Ik probeer af en toe al wat te bewegen. Eén keer per week speel ik tennis. Ook padel lukt goed. Toch ben ik nog zeer voorzichtig en overhaast ik niet. Voetballen is moeilijker. Ik heb het al geprobeerd, maar het vraagt tijd om weer explosief te sporten. In de toekomst zal het beter gaan, maar momenteel is het voetbal nog geen hoofdbekommernis.”

Lees ook: meer futsal