Ex-voorzitter Jacques Laverge beleefde de donkerste jaren van KV Kortrijk

Toen de ex-senator het voorzitterschap overnam van Frank Vandecasteele, de eigenaar van Hotel Broel, zat KV Kortrijk zoals de andere clubs uit de regio, die allemaal in tweede klasse verbleven, behoorlijk in de financiële problemen. Om daaraan het hoofd te bieden promootte Pierre Lano, toenmalig voorzitter van Racing Harelbeke, een fusie van zijn club met die van Kortrijk en Waregem. Het was vooral in Kortrijk dat de supporters zich hiertegen verzetten. Het protest werd nog erger, toen in mei 1995 zowel Waregem als Harelbeke promoveerden naar de hoogste reeks en KVK (8ste) achterbleef in het vagevuur van tweede klasse.

Pas in 1998 klom KVK onder leiding van coach Regi Van Acker weer naar eerste klasse. Niet als kampioen van de reguliere competitie, want het gaf zijn voorsprong in extremis nog weg, tot ergernis van Jacques Laverge die zich liet ontvallen dat “sommige spelers liever verliezen dan promoveren.” Zijn oprisping kwam hard binnen: de spelers weigerden mee te stappen in de optocht van de stad rond het thema “Sport in de Stad”. En meer, ze gaven hem ook nog ongelijk, want ze promoveerden dankzij winst in de ultieme wedstrijd van de eindronde. (Dender-KVK 0-2).

De derde promotie naar eerste klasse in de geschiedenis van de club was evenwel een laatste stuiptrekking van een vereniging op drift. Het werd een ticket heen en terug. Nog voor de start van de eerste wedstrijd in de hoogste reeks, Harelbeke-Kortrijk, verklaarden beide voorzitters Geert Sustronck en Laverge omtrent de nakende fusie tussen beide verenigingen: “De beslissingsfase is voorbij, we zijn al in de uitvoeringsfase.” Door de hoge schuldenberg bij beide clubs kwam daar evenwel geen finalisering van. 

KV Kortrijk zakte naar tweede klasse en het volgende seizoen zelfs naar derde. De supporters kregen ineens niet meer Club Brugge of Anderlecht te zien, maar wel Olen, Schoten, Maldegem en andere Zottegems. 

Kortrijkzaan Gerrit Laverge - geen familie van de voorzitter - werd trainer in het duisterste jaar van de club. We schrijven 16 maart 2001. Die dag zei Jacques Laverge: “Het is erg dat het zo ver is moeten komen, maar we staan voor het faillissement.” Drie dagen later werd gepraat met het bestuur van vierdeklasser Wevelgem City onder leiding van Tony Coorevits. De overname leek een feit, Wevelgem zou met zijn eigen stamnummer gaan voetballen in het Gulden Sporenstadion.

Op 27 maart legde KV Kortrijk daadwerkelijk de boeken neer. Oud-speler en KVK-icoon Boudewijn Braem kon het tragische verloop niet langer aanzien en zocht gezellen om daar alsnog onderuit te komen. Andere oud-spelers Luc Vanneste en Michel Timmerman sprongen mee in de bres, terwijl de supporters - raar maar waar - opriepen om de club over te laten aan... Tony Coorevits. 

Op 7 april 2001 werd Joseph Allijns woordvoerder van een zestal dat de nodige zes miljoen frank (150.000 euro) verzamelde om de bondsschulden te betalen en zo te kunnen doorgaan. Dankzij het feit dat de club intussen de eindronde tussen mogelijke dalers van derde en eventuele stijgers van vierde klasse won (2-1 tegen Visé), moest KV Kortrijk na zijn faillissement toch niet verplicht zakken naar vierde en kon het blijven in derde klasse. 

Meteen was de rol van Jacques uitgespeeld. Hij was op zijn opvolger Joseph Allijns na de voorzitter met de langste staat van dienst. Laverge had met alle middelen geprobeerd om de club die eerder zwaar in de schulden was beland, van een financiële ondergang te redden waardoor die dan wel sportief wegzakte. Pas in 2004 klom KV Kortrijk weer naar tweede klasse, in 2008 weer naar de hoogste reeks.