Eerste verschil: het resultaat 

KV Kortrijk haalde onder zijn vorige trainer nog maar één op vijftien, sinds de komst van het duo Elsner-Meert won KVK twee keer. Het zou kort door de bocht zijn om daarvoor enkel maar naar de trainerswissel te wijzen, maar de laatste weken bleek de grinta waarmee eerder tegen Standard, Gent en Genk werd gewonnen, toch opgedroogd.

Tweede verschil: de speelstijl

Achterin wordt niet meer gebreid. Geen tijd voor salonvoetbal, het moet realistischer, verticaler. Zo dwong Gueye een strafschop af na een knappe voorzet van Selemani. En er mag best eens vanuit de tweede lijn worden getrapt. Zo scoorde Palaversa. 

Derde verschil: het tactisch concept

Met twee lange spitsen voorin, wat verdedigers altijd in de problemen brengt, want om beurten is een van beiden de diepste. En ze worden aan beide zijden gevoed door flankspelers als Chevalier en Selemani. 

Vierde verschil: KVK scoort eerst

Wat de basis is voor een ander wedstrijdverhaal. Dat is niet uitsluitend toeval. Wat vijf keer op rij niet lukte, nu dus wel. De drang om te scoren verjaagt duidelijk de angst om alleen maar vanuit de organisatie te spelen. 

Vijfde verschil: KVK heeft weer geluk

Met wat meer van dat hadden de vorige vijf wedstrijden ook best meer dan één op vijftien opgebracht, maar toen viel het altijd wel ergens tegen. Nu had Lommel meer kunnen doen met zijn kansen en was het geluk ook aan Kortrijkse kant bij de 0-2 van Palaversa. Maar zoals Vanderhaeghe vaak zei: “Geluk dwing je af.”

De voorbije dagen leek het wel een troepenschouw met als doel voldoende frisse mankracht te behouden in deze drukke tijden. Dinsdag wacht Standard, vrijdag OHL. Liefst 21 spelers kwamen op het veld, niemand speelde 180 minuten. Enkel Badamosi en Deman (op de bank in Lommel) kwamen niet in, D’Haene en De Sart zijn geblesseerd. En wat bleek: “Er is heus wel kwaliteit bij KV Kortrijk, misschien wel meer dan bij Cercle”, hoorde je gniffelend in de spelersgroep.

Lees ook: voetbal in 1A