Het actieplan vloeide voort uit gesprekken tussen de KBVB en een groep van twintig vertegenwoordigers uit diverse gemeenschappen, die elk vanuit hun eigen ervaring betrokken zijn bij het Belgische voetbal. Bij de 31-jarige Djibril Penge, die afgelopen seizoen goed op weg was om topschutter te worden van derdeprovincialer KV Hooikt met zeven goals in vijf wedstrijden, kwam het nieuws alvast als een aangename verrassing.

“De voetbalbond zet met deze initiatieven een belangrijke stap in de goede richting”, zegt Penge die in Dendermonde woont en wiens ervaringen in ons vaderlandse voetbal de nood aan actie vanuit de KBVB perfect weerspiegelt. “Ik verliet Congo op mijn veertiende en kwam met mijn zus naar Liedekerke in Vlaams-Brabant. Mijn moeder en twee oudere broers waren hier al. In die tijd kon je de mensen van Afrikaanse origine op een hand tellen en zo gedroeg de plaatselijke bevolking zich ook. Ik wilde voetballen, maar had geen vriendjes. Na opzoekwerk van mijn stiefvader kon ik toch bij een plaatselijke club terecht, maar ik had het er moeilijk.”

“Ik sprak weinig of geen Nederlands toen en dat zorgde voor veel frustraties bij ouders die niet wilden dat ik met hun kinderen om ging. Maar ze leerden me accepteren en op mijn zestiende was ik in topvorm. In die mate zelfs dat ik een profcarrière mocht ambiëren. Het stond toen ook al vast dat ik in het daaropvolgende seizoen naar Dender kon, dus de toekomst oogde veelbelovend. Maar op een middag ging alles mis.”

“Tijdens een wedstrijd met Liedekerke werd ik racistisch beledigd door ouders bij de tegenstander. Toen ik daarover verhaal ging halen bij de scheidsrechter, maar die me met geel bestrafte, verloor ik mijn zelfbeheersing. Hij negeerde mijn frustraties omwille van het racisme compleet en daarop gaf ik hem een duw. Ik kreeg rood en moest mijn verhaal gaan doen in Brussel. Daar moest ik mezelf verdedigen voor een comité van zes oudere mannen, maar het maakte helemaal niet uit wat ik zei. Mijn argumenten waren blijkbaar van geen tel. Ik werd voor twee jaar geschorst en zag mijn voetbaldroom uit elkaar spatten.”

“Het doet me nog altijd een beetje pijn als ik er aan terugdenk, maar ik kan de klok niet terugdraaien. Van nature ben ik een goeie jongen (Penge werkt als verpleger in woonzorgcentrum Armonea Gravenkasteel in Lippelo op de gesloten afdeling Vlietvallei voor mensen met psychische problemen red.) en mijn reactie was fout, maar wat waren mijn alternatieven? Ik kon het weglachen, maar daarmee verdwijnt het probleem ook niet. Nu zou ik anders reageren in die situatie, maar het ergste is dat alle andere partijen ongestraft wegkwamen.”

Of voetbalclub Hooikt voldoende onderneemt om dergelijke situaties te voorkomen? Ik speel er nog maar sinds dit seizoen  en door de vroegtijdige stopzetting van de competitie bracht ik er nog maar weinig tijd door. Maar naar mijn gevoel is het een warme club die multiculturaliteit omarmt. Ik kwam al eens vroeger aan voor een training en als ik dan zag hoe kinderen van uiteenlopende origine samen voetbalden, deed me dat plezier. Ik durf dan stellen dat Hooikt goed bezig is.”

“En het is ook voor die jeugd dat het actieplan van de voetbalbond een goed signaal is. Als ze al beginnen luisteren naar mensen met een andere achtergrond zet men een belangrijke stap. Mochten ze dát vijftien jaar geleden ook gedaan hebben, had mijn toekomst er misschien helemaal anders uit gezien.”

“Ooit noemde iemand in clubverband me neger omdat dat volgens hem beter klonk dan Djibril en hij dat zelfs een betere omschrijving vond voor mij dan zwarte. Kan je je dat voorstellen? Ik heb die persoon toen duidelijk gemaakt dat wat hij vindt, onbelangrijk is vergeleken met het gevoel dat hij me geeft. Ik voel dat aan als ronduit vernederend en dat moet volstaan om die term niet te gebruiken. Dan gaat het om respect tonen voor elkaar.”

“Als ze zo’n verhalen meer horen bij de voetbalbond, zien ze hopelijk de ernst van de zaak in. De weg is nog lang, maar ik ben oprecht blij met dit initiatief. Het sterkt mijn geloof in een mooie toekomst voor onze kinderen waarin ze zich zorgeloos kunnen uitleven met een vrije gedachtengang.”

Lees ook: Voetbal > Spelers van buitenlandse origine over hun integratie