Christophe (45) lag elf weken in coma, had overlevingskans van één tot vijf procent, maar heeft het gehaald

“Dokter Meersseman (UZ Gasthuisberg) is de man die mijn leven heeft gered”, steekt Christophe van wal. "Me uit coma halen duurde in totaal drie weken: wakker worden en telkens terug slapen. Het waren vage momenten. Ik ben er nog, maar realiseer me niet waar ik me bevind. Ik had ook zeer nare dromen. Stap voor stap zijn we aan de revalidatie begonnen en ik mag zeggen dat ik al heel wat verder sta.”

“Op de camerabeelden zie je hoe ik geïntubeerd lag tijdens de coma. Het zijn intieme beelden die van me gemaakt zijn. Je ziet aan mijn blik dat ik niet goed weet wat er met mij gebeurt, heel vreemd. Mijn echtgenote stemde toe om me te laten filmen. Ook dokter Meersseman wou met mij als voorbeeld laten zien dat corona ‘niet zomaar een griepje is’.”

Lees ook:  “Papa heeft voor ons gevochten als een leeuw”: na 11 weken coma is Christophe eindelijk weer herenigd met zijn dochters (+)

“Ook nog voor mijn opname merkte ik heel snel dat het menens was. Na twee dagen ziekte kon ik thuis niet meer de trap op. Ik zei nog tegen mijn echtgenote dat mijn opname maar twee weken zou duren, wel, het is langer geworden.” Ook nu is Christophe nog steeds aan het revalideren in UZ Pellenberg (Lubbeek) en is hij nog niet thuis.

Bij zijn zware revalidatie is Christophe vanaf nul moeten beginnen. Heel veel dingen moest hij opnieuw aanleren. Eten, slikken en praten lukten hem, stappen niet. “Na drie weken coma zijn de spieren gewoon weg. Mijn dochters stelden me de vraag of zoiets simpels als stappen nu echt zo moeilijk is. Als gezonde mens sta je daar niet stil bij. Da's heel aangrijpend”.

De ondernemer hield zich sterk.“’Doe verder, het zal wel beter gaan’, zei ik elke dag tegen mezelf. Ik geef niet snel op. Met een lange broek zie je mijn brace niet.” (lacht)

Christophe revalideert nu al vijf weken in Pellenberg en mag elke dag zijn familie zien in een bubbel van twee. Hij is het medisch personeel in UZ Gasthuisberg zeer dankbaar voor hun goede zorgen. “Zonder dat team kon ik jullie nu geen interview geven”, stelt hij onomwonden.

“Ik moet een zeer zwaar geval zijn geweest en heb dokter Meersseman blijkbaar veel slapeloze nachten bezorgd. Hij stuurt mij nu nog elke week wat sms’jes, waarin hij vraagt hoe het met me gaat. Ik was vroeger iemand die heel veel nadacht over duizend en één dingen. Het hield me ’s nachts uit mijn slaap. Ik heb mezelf voorgenomen om te genieten van de kleine dingen en het wat rustiger aan te doen. Het lukt me”.

De Truienaar heeft zelf geen idee waar hij de besmetting heeft opgelopen. Hij stelt vast dat het aantal corona-gevallen opnieuw toeneemt. Christophe vraagt met aandrang om alle  corona-veiligheidsmaatregelen strikt op te volgen. “Ik zie dat sommige mensen laks bezig zijn en denken: ‘Het zal mij niet overkomen.’ Wel, wees gerust, het kan iedereen overkomen.”

In Pellenberg onderging hij woensdag nog enkele medische testen. “Ik ga telkens er met opgeheven hoofd naartoe. Ze noemen mij dan het ‘Wonder van Leuven’. De artsen zeiden me dat ik een overlevingskans had van één tot vijf procent. Als ze dan zien dat ik de revalidatiezaal gewoon binnenstap zonder een hulpmiddel, dan is het leuk om hen terug te zien.”