Wie tegen een ‘The Wheel of Time’-fan zegt dat ie nog nooit van zulke zotteklap heeft gehoord, loopt het risico zomaar de volledige boekenreeks tegen z’n hoofd geslingerd te krijgen. Alle veertien boeken, meer bepaald. Vijftien, indien u de prequel meetelt. Met wereldwijd meer dan 90 miljoen verkochte exemplaren is het één van de bestverkopende fantasyreeksen sinds ‘The Lord of the Rings’. En dat is exact waar Jeff Bezos op zat te wachten: met alle geweld een klepper binnenrijven om er vervolgens z’n concurrenten de ogen mee uit te steken. Maar in tegenstelling tot een blitzbezoek in de ruimte, heeft een fantasyreeks wel wat meer voeten in de aarde nodig om ‘Game of Thrones’ en ‘The Lord of the Rings’ zomaar van de tabellen te vegen.

’The Wheel of Time’ vertelt in grote lijnen het verhaal van Moiraine Damodred (gespeeld door Rosamund Pike), die als lid van een organisatie van machtige vrouwelijke magiërs op zoek is naar de Herrezen Draak, een messias die een soort oeroud kwaad dat duizenden jaren geleden vernieling zaaide, moet vernietigen. Moiraine en haar samoerai-achtige wachter, trekken naar een dorp waar een handvol jongelingen de mogelijke reïncarnatie zijn van deze Draak. Samen trekken ze op een uitputtende tocht door valleien en gebergten om de Witte Toren te bereiken en aldaar de Draak te ontwaren en de wereld te redden. Al verloopt die tocht niet zonder problemen, want overal liggen kwijlende, harige monsters op de loer die hun epische reis komen verstoren.

Indien u nu al een paar gelijkenissen met ‘The Lord of the Rings’ ruikt, dan bent u niet bovenmatig olfactorisch gezegend. Rosamund Pike vertolkt hier inderdaad een soort vrouwelijke Gandalf die de dorpelingen op hun epische tocht begeleidt. Toevallig duiken er ook magische ringen en creaturen op die verdacht veel op orks lijken. Met het verschil dat ‘The Wheel of Time’ ook redelijk wat Europese en Aziatische mythologie met hun fantasy verweeft en dat het verhaal zich tegelijkertijd in een recent verleden en een recente toekomst situeert, maar alles eruitziet als een post-apocalyptische wereld met laatmiddeleeuwse karaktertrekken. In boekvorm tart dit alles ontegensprekelijk de verbeelding, maar komt het ook op beeld tot z’n recht?

Laat ons zeggen dat de kostuumafdeling helaas niet het enige departement is waar de dingen zoal misgingen. Een trui die eruitziet alsof die rechtstreeks uit de rekken van Zara werd geplukt, vormt in deze reeks geen uitzondering. Al hadden we dat nog door de vingers willen zien, mocht ook de rest van de productie niet door een serie aan onvergeeflijke stijlkeuzes getroffen zijn geweest. Gaande van de onnatuurlijke, houterige interacties van de personages tot de gekunstelde gevechtsscènes, de beschamende speciale effecten die twintig jaar geleden al armzalig zouden geweest zijn tot het halsbrekende tempo van de verhaallijn. We snappen dat het rad des tijds moet draaien, maar zo snel kunnen we een uitgestrekt universum als dit niet bijbenen. Zeker niet als u wilt dat we iets van band opbouwen met de personages. Het lijkt alsof iemand nietsvermoedend op de afstandsbediening is gaan zitten en toevallig enkel heeft doorgespoeld naar de scènes waar het meeste geld is ingeslopen. Alleen doen die dure actiescènes ons weinig wanneer we ons amper de namen van de hoofdpersonages kunnen herinneren, laat staan dat we ten volle begrijpen wat er hier nu eigenlijk concreet op het spel staat. Het enige waar een sprankeltje hoop van afstraalde in deze reeks, is het feit dat vrouwen de plak zwaaien en in sommige kringen zelfs superieur zijn aan mannen, maar daarmee zijn de meubels niet gered. Noch is daarmee de goodwill verdiend om de begingeneriek van ‘Game of Thrones’ zomaar klakkeloos over te nemen.

Bezos had gehoopt dat ‘WoT’ het nieuwe trending acroniem zou worden dat ‘GoT’ de vergetelheid in zou sturen, maar daarvoor had hij een bouwvakker moeten bellen, want in deze reeks is men duidelijk de funderingen vergeten.

‘The Wheel of Time’ krijgt iedere vrijdag een nieuwe aflevering op Prime Video.

Tijd over? Je leest al onze recensies in de Kijkgids. 

RECENSIE. ‘Mare of Easttown’: “Kate Winslet is ongeschminkt, ongelikt en ongemeen goed”

RECENSIE. ‘Intelligence’: “Wat doet een acteur als David Schwimmer in een treinwrak als dit?”