Wat. Was. Ons. Dat. Het eerste seizoen van ‘Sky Rojo’ kunnen we niet beter samenvatten dan (excuseert u ons taalgebruik) ‘racekak’. Het schakelde met een verbazende frequentie van het ene delirium naar de andere gewelddadige tussenkomst en ging eruit met een cliffhanger van jewelste. Nadat ie eerst nog Wendy’s milt aan flarden had geschoten, werd Romeo’s handlanger Moisés namelijk levend begraven in z’n pick-up-truck. ‘Wie een put graaft voor een ander valt er meestal zelf in’, wil niet alleen het spreekwoord, maar ook het plot van dit vervolg.

Bekijk hier de trailer van het tweede seizoen van ‘Sky Rojo’

Wat we aanvankelijk leuk vonden aan ‘Sky Rojo’: de snelheid van de vertelstijl, het kat- en muisspelletje, de ontspruitende vriendschap tussen drie vrouwen die Thelma & Louise-gewijs een bordeel op de Tenerifiaanse woeste gronden ontvluchten: het is er allemaal nog. En het is allemaal hoogst déjà-vu. Er zijn elementen die er zeker bovenuit schieten in dit nieuwe seizoen, zoals Wendy en Gina die zich geslepen uit de slag trekken tegenover Romeo’s handlangers en de bordeelhouders die zoiets als een ‘posttraumatische stressstoornis voor pooiers‘ ontwikkelen. En er zijn momenten waar we eerder afkerig werden. Bij de verkrachtingsscène te veel, bijvoorbeeld, of het feit dat het verhaal alle kanten uitslaat maar eigenlijk cirkeltjes rond z’n eigen staart blijft draaien. Dat de makers bepaalde pijnpunten uit het eerste seizoen niet uit de reeks schreven, neigt overigens naar snobisme. Ja, het is van de bedenker van ‘La casa de papel’, maar dat betekent niet dat je het oudste beroep van de wereld als een eenzijdige poel der verderf moet blijven afschilderen (er zitten heus wel niveaus tussen nobel sekswerk en barbaarse vrouwenhandel), noch dat je één van je vrouwelijke hoofdpersonages compleet de dieperik in moet schrijven. Zo wordt Coral, de natte droom van Romeo, nog monsterlijker in haar drugsgebruik en egotripperij en waren we blij dat we ook wat tijd zonder haar konden doorbrengen en meer op Wendy en Gina konden focussen. Het enige duo dat een oase van hoop (zeker niet rust) vormt in het gortdroge niemandsland waar ‘Sky Rojo’ zich in afspeelt.

Het ziet ernaar uit dat deze Spaanse hitserie zichzelf wat kwijt is gespeeld in z’n indrukwekkende en visueel appetijtelijke productie. Sommigen zullen niets anders willen dan meer van hetzelfde. Maar voor ons is het met de naaldhakken over de sloot. Er lijkt overigens niet meer veel rek op de reeks te zitten voor nog een seizoen. Maar als ze het doen, dan hopen we dat het verhaal zichzelf heruitvindt en er wat meer ‘corazón’ in de reeks wordt gepompt.

‘Sky Rojo’, seizoen twee, is integraal te bekijken op Netflix. 

Tijd over? Lees hier al onze streamingtips.

RECENSIE. ‘Schmigadoon!’: “Net als de titel blijft ook de inhoud niet lang hangen”

RECENSIE. ‘Search Party’: “Een van de donkerste, meest uit de hand gelopen reeksen sinds lang”