RECENSIE. ‘Invasion’: “Veel blabla, weinig boemboem”

Kent u dat type dirty talk, waarbij uw metgezel urenlang, gedetailleerd beschrijft hoe die uw spreekwoordelijke fort gaat bestormen en uw hele inboedel eens goed gaat reorganiseren, maar de realiteit van dit alles eerder uitdraait op een saaie kermis? Wel, dat is een beetje ‘Invasion’, waar er veel te doen is om een buitenaardse inval, maar er maar weinig aliens te zien zijn.

Bekijk hier de trailer van ‘Invasion’. 

In ‘Invasion’ worden delen van de wereld gelijktijdig opgeschrikt door ontploffingen, chaos en neerstortende vliegtuigen. Aanvankelijk gaat men uit van terroristische aanslagen, maar gezien geen enkele groepering de terreurdaden opeist, sijpelt het besef beetje bij beetje door dat het gevaar hier mogelijk geen menselijke vorm heeft. Terwijl overheden en legermannetjes enige logica aan de gebeurtenissen proberen te knopen, volgen we de overlevingsstrijd van vijf individuen verspreid over de hele wereld. Zo maken we onder meer kennis met een Japanse blondine die een geheime affaire heeft met een vrouwelijke astronaute, ontmoeten we een vrouwelijke arts in New York die net het overspel van haar echtgenoot heeft ontdekt, bezoeken we een militair op missie in Afghanistan, volgen we een gepeste schooljongen met epilepsieaanvallen in Londen en treffen we een sheriff die ergens in ruraal Amerika op het punt staat om zijn touwtjeshoed aan de haak te hangen.

Het goeie is dat de reeks er quasi meteen invliegt, want de zogezegde invasie waar de titel naar hint, gebeurt per direct. En niemand minder dan Sam Neill mag ons als de eerdergenoemde sheriff bij de hand nemen. Of het nu om een op hol geslagen kudde dinosaurussen gaat of een vlaag sprinkhanen die hem in een graancirkel tegemoet stuift, de onheilspellende gelaatsuitdrukking van Neill weet bijna dertig jaar na ‘Jurassic Park’ nog steeds ons geluksgevoel te doen pieken. Al bleef die euforie niet lang duren. Niet alleen verdwijnt Neill weer even snel uit het plaatje als dat ie erin verscheen, het verhaal blijft nadien ook extreem lang in een tweede versnelling steken. Bitter weinig komen we te weten over de buitenaardse dreiging, afgezien van het feit dat het rimpelingen veroorzaakt in bloempotten en dat het hier en daar de vorm van een mysterieuze metaalregen aanneemt.

Apple TV+ is zo vriendelijk geweest om meteen de eerste drie afleveringen van ‘Invasion’ ter beschikking te stellen, alvorens het wekelijks een nieuwe aflevering op u afvuurt. Een cinemablockbuster had in die drie uur allang z’n punt gemaakt, terwijl ‘Invasion’ in die tijd amper uit de startblokken schiet. Dat het tempo bij een tiendelige tv-reeks anders ligt, snappen we, maar met compactere afleveringen en de helft minder dialogen was dit al een stuk minder reden tot klagen geweest. Afgaand op enkele scènes die behoorlijk zwaar de nadruk leggen op tranentrekkerij, menen we genoeg te weten over de verdere richting die deze reeks zal uitgaan. Namelijk dat de mensheid z’n raciale, religieuze, hiërarchische en echtelijke geschillen aan de kant zal moeten zetten om samen deze externe vijand te trotseren. Dat daarbij vrouwelijke personages (deze versie van onze aarde heeft zelfs een vrouwelijke Amerikaanse president) en gepeste kinderen met speciale gaven het voortouw zullen nemen, daar durven we ook onze kleine teen op te verwedden.

Na de recente lancering van ‘Foundation’, een sciencefictionepos van ongeziene grootorde, is Apple TV+ er duidelijk op gebrand om ‘blockbuster tv’ tot z’n handelsmerk te maken. Maar ondanks de dure visuele effecten, de grootschalige productie en de filmlocaties over de hele wereld, schudde deze invasie onze wereld niet bepaald door elkaar.

‘Invasion’ krijgt elke vrijdag een nieuwe aflevering op Apple TV+

Tijd over? Je vindt alle recensies in onze kijkgids. 

RECENSIE. ‘You 3’: “Dé herinnering dat zelfs een perfecte Parship-tronie uw grootste nachtmerrie kan zijn”

‘De Bende van Jan de Lichte’: “Alle ingrediënten van een monsterhit, maar helaas”

RECENSIE. ‘The North Water’: “Colin Farrell speelt de psychopathische pannen van het dak”