Joost trapt laatste festivaldag op gang: veel liefde, emoties en Walter Grootaers als verrassing

“Werchter, dankjewel. Jullie zijn fantastisch.” Een decennium geleden voor het laatst in Werchter op het podium, maar Walter Grootaers had aan z’n samenwerking met Joost Klein (24) genoeg om het festivalterrein uit z’n dak te laten gaan. Wat een begin van dag vier. Joost Klein kreeg de ondankbare taak om op de slotdag het festivalpark wakker te schudden. En dat deed ie met panache. Opener ‘Ome Robert’ kreeg een half uitgeslapen Werchterpubliek collectief aan het dansen, waarna ‘Wachtmuziek’ opriep om meer aandacht te besteden aan mentale zorg. Niet meteen een sexy boodschap, maar Joost wist wél waarom hij ze uitsprak. Zelf kampte hij jarenlang met een snoeiharde psychose, waarbij hij van het kastje naar de muur werd gestuurd. Uiteindelijk werd hij geholpen in traumacentra. “Sinds enkele maanden ben ik dan ook advocaat voor kortere wachtrijen in de zorg”, sprak hij z’n publiek toe.

_{(lees hieronder verder)}

Al heb je als toeschouwer niet echt de tijd om daarover na te denken. Niet veel later is Joost alweer grapjes aan het maken, en gaat hij de vrolijke toer op. Als vijfde nummer schudt hij ‘Go, Acid!’ uit z’n mouw, waarbij de Belgische YouTuber plots het podium komt opgelopen. “Dat was een verrassing, maar die kregen jullie alleen als jullie braaf waren”, grapt Joost. De fans tonen zich voorbeeldige leerlingen, en brullen mee alsof morgen niet bestaat. Joost en Nathan ‘Acid’ Vandergunst genieten zichtbaar. Wanneer de West-Vlaming van het podium verdwijnt, toont Joost zich uitermate breekbaar. De Nederlander zet ‘Papa Mama’ in, het eerbetoon aan z’n ouders die tien jaar geleden stierven. Op de grote schermen naast het podium worden tegelijkertijd foto’s van het gezin getoond. “Dit liedje kan ik niet brengen zonder te huilen”, verontschuldigd hij zich voor z’n tranen. “Ik huil zelden, maar dit raakt me”, horen we een stoere chick naast ons zeggen.

_{(lees hieronder verder)}

Joost zou echter Joost niet zijn zonder nadien alwéér voor de lach te kiezen. ‘Crazy Frog’ van Axel F wordt door de mangel gehaald - ‘want ik heb een tattoo van een kikker’ -, en ook ‘Albino’ en ‘Buurman’ werden vergezeld van de nodige grappen en grollen. Maar dan moest dé apotheose nog komen. Tijdens Joost’ versie van ‘Ik Wil je’ - die hij in 2020 maakte - sleurde hij niemand minder dan Walter Grootaers het podium op. Was de liefde toen al groot, bleek afsluiter ‘Florida 2009' helemaal de kers op de taart. “Dit is een van de grootste podia waar ik ooit heb gestaan”, besloot Joost na z’n half uur durende set. “Ik hou van jullie, jullie zijn een fantastisch publiek. En aan de technische mensen: ik ga nu écht van het podium af. Heel veel liefde voor jullie.” Die bleek, op deze laatste festivaldag, geheel wederzijds.

4/5