Binnenkort wordt Bart Schols geadopteerd door zijn pleegouders: “Dan heb ik opnieuw twee ouders”

• • SDE
• 24 december 2019
• 20u26
• Bron: HUMO

Deel via Facebook 0 Tweet

6 reacties

Showbizz Bart Schols (45), de presentator van ‘De Afspraak’, vertelt in Humo openhartig over de zwarte periode waar hij vorig jaar doorging, maar ook over zijn pleegouders, die hem begin volgend jaar zullen adopteren. “Een symbolische daad, maar wel één die veel betekent.”

Bart Schols noemt in Humo enkele hoogtepunten uit het voorbije jaar ‘De Afspraak', het programma dat hij op Canvas presenteerde. Het bezoek van kinderpsychiater Peter Adriaenssens was een van die hoogtepunten. “Op het einde van de uitzending las ik hem een sms’je voor van een pleegmoeder: ‘Ik wil hem bedanken voor de wijze raad die hij ons heeft gegeven toen we daar met onze pleegzoon van 14 stonden. Het was een moeilijke weg, maar het heeft geloond.’ Hij was duidelijk aangedaan", vertelt Bart Schols. “Wat ik er toen niet bij heb verteld, was dat ik dat 14-jarige jongetje was, en dat m’n pleegmoeder me dat voor de uitzending had doorgestuurd.” Ook een bezoek van Zwangere Guy bleef hem bij. “Zijn thuissituatie leek op de mijne: een sociopaat van een vader die het geweld niet schuwde en een moeder die niet sterk genoeg was om van hem weg te gaan. Ik vind het belangrijk dat ook emotioneel beladen thema’s in ‘De afspraak’ aan bod komen. We moeten zoveel mogelijk taboes doorbreken.”

Lees ook

Sinds z’n dip leert Bart Schols oprecht te genieten: “Mijn fiere pleegouders in de zaal zien zitten... Dat doet zoveel deugd”

Gelukkig kon Bart wel altijd op zijn pleegouders rekenen. Hun achternaam aannemen wil hij niet, daarvoor vindt hij het te laat. “Maar ze zullen me wel alsnog adopteren”, laat hij weten. “Begin volgend jaar is de procedure rond. Een symbolische daad, maar wel één die veel betekent. Dan heb ik opnieuw twee ouders. Weet je wat ik het grootste onrecht in de wereld vind? Dat de plaats waar je geboren bent, nog steeds allesbepalend is voor je geluk. Niet iedereen heeft de chance om in een goed pleeggezin terecht te komen. Als ik hen niet had gehad, had ik nooit psychologie gestudeerd en zat ik hier nu niet. Daarom raakte de dood van Jordi (de 17-jarige jongen die door ontbering stierf in de Gentse Blaarmeersen, red.) me zo hard. Als ik een dikke jongen alleen op straat zie lopen, denk ik: shit, hopelijk heeft hij toch enkele vrienden. Daarvan kan ik gaan huilen, omdat je wéét dat zo iemand vaak eenzaam is.”

Lees het volledige interview met Bart Schols in Humo.