Lukaku negeert racistische geluiden en zet winnende penalty om bij het Cagliari van Nainggolan

Moise Kean, toen nog in dienst van Juventus, ontsnapte er in mei op Sardinië niet aan. Blaise Matuidi en Sulley Muntari gingen hem voor. Zelfde fans, zelfde verwerpelijk gedrag. Bij Cagliari hebben ze een reputatie. Tussen het luide boegroep na een lichte strafschopfout op Stefano Sensi vielen ook duidelijke oerwoud- en apengeluiden te horen. Ook Lukaku nam ze waar terwijl hij stond te wachten op het fluitje van de ref, op dat moment nog in overleg met de VAR.

In zichzelf mompelde hij iets in de trant van hey. Vervolgens liep hij, kanaliseerde hij zijn emoties en legde hij al zijn verontwaardiging in die trap in het hoekje. Boos en afkeurend keek hij na zijn doelpunt naar de tribune waarin enkelingen zich misdroegen. Dit was zijn antwoord. Zijn tweede in twee matchen, zes op zes voor Inter en hij voor het eerst ook effectief matchwinnaar. Een opsteker na een wedstrijd waarin hij, net als spitsbroer Lautaro Martínez, had afgezien wegens amper aanvoer en nauwelijks ruimte. Lukaku zat in de omknelling, maar in de Serie A passeert dat makkelijker dan in de Premier League.

Met zijn tweede in twee wedstrijden doet Lukaku wat van hem verwacht wordt: scoren. In het veldspel heeft hij nog werk. Net als Inter. De troepen van Antonio Conte kregen zijn twee aanvallers amper in stelling. Cagliari stoorde agressief op het middenveld. Ene Radja Nainggolan, met een onvoldoende doorgestuurd bij de Nerazzurri, had duidelijk iets te bewijzen. Inter bibberde tot het einde, maar die strafschop van Lukaku volstond voor winst. Inter blijft een bouwwerf. Work in progress. 

Ondertussen haalt Lukaku opnieuw de headlines. Zou de Serie A nu eindelijk wel durven ingrijpen tegen Cagliari, dat al drie keer ongestraft weg kwam na racisme van zijn supporters?