Dagboekenproject van Samenlevingsopbouw toont hoe kwetsbare Ronsenaars omgaan met de coronacrisis

De coronacrisis is voor niemand leuk, maar als het leven van elke dag al niet makkelijk is, dan zijn de uitdagingen omwille van corona nog net dat tikkeltje groter. Opbouwwerkers Marilène en Judith hebben tijdens de eerste lockdown in kaart gebracht hoe 17 kwetsbare Ronsenaars omgaan met de coronacrisis, wat de impact is op hun gezin en wat de coronamaatregelen betekenen in hun dagelijks leven. Alle deelnemers hebben daarvoor een maand na de start van de eerste lockdown gedurende twee weken een dagboek bijgehouden. Hun verhalen zijn nu verwerkt in de dagboekkrant ‘Aan de deur’ en de opbouwwerkers hebben een reeks aanbevelingen klaar voor het stadsbestuur. “We willen met dit project de kwetsbare mensen in de stad een stem geven en vermijden dat ze onder de radar verdwijnen”, vertelt Marilène. “Wat doet dit alles met hen? Vinden ze oplossingen? Krijgen ze hulp en hoe overleven ze? We zijn op het idee gekomen om dagboeken te maken. Het is ook wetenschappelijk bewezen dat een dagboek bijhouden goed is voor de geest en zo kunnen we hun verhalen bundelen en signalen geven aan het beleid.” De opbouwwerkers hebben regelmatig een bezoekje gebracht aan de deelnemers van het project. “We zijn drie keer op drempelbezoek geweest”, legt Judith uit. “Zo konden we een vinger aan de pols houden om te zien hoe het met hen ging.”

De opbouwwerkers hebben ondertussen aan het college van burgemeester en schepenen meer uitleg gegeven over hun project. Vandaag, op de Dag van de Mensenrechten, vragen ze om in de toekomst aandacht te hebben voor een betere sociale bescherming, het basisrecht op voedsel, gelijke onderwijskansen, solidariteit en eenzaamheid, het belang van duidelijke informatie en communicatiekanalen op maat. Uit de dagboekverhalen blijkt namelijk dat op die vlakken nog ruimte voor verbetering is. Zo blijkt dat het voor enkele deelnemers een hele opgave is om aan de juiste en voldoende voedingsmiddelen te geraken of om hun kinderen te begeleiden tijdens het thuisonderwijs. Ook de snel veranderende maatregelen om het coronavirus in te dijken blijken soms verwarrend en zouden duidelijker gecommuniceerd moeten worden.

Hoewel het dagboekenproject ondertussen is afgelopen, blijft de crisis maar duren. “Toen de twee weken dagboekschrijven voorbij waren, stonden we nog steeds met beide voeten in de pandemie”, zucht Marie. “Daarom hebben we onze schrijvers niet losgelaten. Midden juni, een maand na het ophalen van het laatste dagboekdeel, hebben we de grote lijnen verwerkt en zijn we opnieuw langsgegaan om mondeling nog wat toelichting te krijgen. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om elk van hen een gepersonaliseerd cadeautje te geven en zo onze appreciatie te tonen dat we twee weken lang mochten binnenkijken in hun hoofd en in hun leven”, vertelt Marie. “We hebben vandaag trouwens nog steeds contact met de deelnemers”, vult Judith aan. “Sommigen bellen ons, anderen zijn nu pennenvrienden. Ze weten dat ze op ons kunnen rekenen. Praten met mensen, vragen hoe het gaat en interesse tonen draagt niet enkel bij aan dienstverlening, het doet ook vriendschappen en wederzijds respect ontstaan.”

De dagboekkrant ‘Aan de deur’ is beschikbaar op de website www.samenlevingsopbouw-oost-vlaanderen.be.