Om de twee jaar worden er afspraken gemaakt tussen de werknemers- en werkgeversorganisaties, het zogenaamde interprofessioneel akkoord of IPA. Dit IPA legt wettelijk vast hoeveel de lonen mogen stijgen, ook in kleinere sectoren waar geen sociaal overleg is. Ook dossiers zoals eindeloopbaanregelingen en verhogingen van minima worden via een IPA afgesproken. Uit het rapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven, dat als advies dient voor de onderhandelingen, blijkt dat er slechts een beperkte marge is voor de loonstijging, namelijk 0,4 procent. “Onrechtvaardig”, oordelen Erik Van Deursen, gewestelijk secretaris van het ABVV, en Wim David, provinciaal voorzitter van het ACV. Oorzaak hiervoor is de loonnormwet, de zogenaamde ‘wet van ‘96’. Die zorgt voor een misrekening van dit percentage in het nadeel van de werknemers. “Deze wet zorgt ervoor dat er bij de bepaling van de norm geen rekening gehouden mag worden met zaken als productiviteit of loonkostsubsidies”, duidt Van Deursen. “Ook de taxshift van de regering-Michel, waardoor bedrijven heel wat minder RSZ-bijdrage moeten betalen, wordt niet in de berekening meegenomen. Op die manier lijkt het alsof Belgische werknemers heel wat duurder zijn dan die uit onze buurlanden, maar in de realiteit is dat verre van waar.”

De vakbonden willen faire onderhandelingen. “Zeker nu het afgelopen jaar heel wat werknemers in verschillende sectoren zware inspanningen geleverd hebben. Sectoren waar de lonen vaak niet al te hoog zijn, en voor wie het IPA het enige middel is om een loonsverhoging te bekomen. Het zou van respect getuigen om die inspanningen te waarderen”, aldus David. Daarom voerde een beperkte delegatie van de vakbonden donderdagochtend de wet van ’96 naar het Roeselaarse recyclagepark. “Wij willen zeker mee helpen bouwen aan een sterk akkoord, maar ook een evenwichtig akkoord, en met de wet van 96, die enkel in het nadeel van de werknemers is, is dit niet mogelijk.” Naast het perspectief op een echte loonsverhoging pleiten de vakbonden ook voor een gevoelige verhoging van de minimumlonen, een betere eindeloopbaanregeling, ruimte voor onderhandelingen over collectieve arbeidsduurvermindering en hogere sociale uitkeringen. “De werknemers hebben het afgelopen jaar al genoeg te verduren gekregen. Tijd om hen betere vooruitzichten te geven met een sterk interprofessioneel akkoord.”