Je kan veel zeggen over de (on)zin van de Nations League, maar met deze Final Four heb je tenminste toch de indruk dat het ergens om gaat. Geen overbodig nummer tegen elf nobody’s uit Kazachstan, wel een burenclash tegen dat vervelende Frankrijk. Kans om een openstaande rekening te vereffenen. Matchen voor de overlevering. Alleen wisten we vooraf niet dat het zo’n zure zou worden. Maar toch: tenminste een wedstrijd waaruit conclusies te trekken zijn.

De eerste conclusie is de minst verrassende. Louter een bevestiging. Van de absolute topspits die Lukaku is en ongetwijfeld nog enkele jaren blijft. Hoe Romelu de bal bij zich hield en aflegde met een gelouterde alleswinner als Varane in zijn rug of bijwijlen dolde met Koundé, een van Europa’s grootste talenten, was soms gewoonweg hallucinant. Zijn goal, de 2-0 vlak voor de pauze, de kers op de taart. Of, in dit specifieke geval: de cocktailsaus op ons pak friet. Nogmaals: wat smaakte die na 97 minuten plots slecht. Maar die goal: geweldige dummy op het passje van De Bruyne, Lucas Hernandez het bos in, de afwerking hoog in de touwen vanuit schuine hoek om duimen en vingers vanaf te lekken. Zijn 68ste interlandgoal, zijn tiende in de Nations League. Nummer 69 zou spijtig genoeg van héél korte duur zijn: in de slotminuten tikte hij op voorzet van Carrasco de 3-2 binnen, alleen om nipt afgevlagd te worden. Op deze Lukaku kan je bouwen. Altijd en overal.

Nog een positieve: op de linkerflank zitten we goed. Nadat Thorgan Hazard uitviel, bewees ook Yannick Carrasco een meerwaarde te zijn. De opening vinden tegen het lage blok waarmee de Fransen uitpakten: lang niet iedereen gegeven. Met een schuiver in de korte hoek verraste hij Lloris (1-0). Alweer op assist van De Bruyne. Hij mag dan nog niet in echte topvorm verkeren, deze KDB doet de Duivels tikken. En ook onze verdediging scoorde in die eerste helft punten, met een lang uitstekende Denayer die Mbappé enkele keren opvallend tot de orde riep.

Maar wat een verschil met de tweede helft. Al het goeie van voor de pauze plots de prullenbak in. Waar was onze ervaring? De Fransen noodgedwongen de aanval in en dan blijken deze Duivels tegen een topelftal wel erg kwetsbaar te zijn. Italië op het EK ‘revisited’. Zeker wanneer Benzema uitpakte met een wereldgoal. Op assist van Mbappé nog het gaatje voorbij Courtois gevonden tussen een bos van Duivels. Het hielp ook niet dat Tielemans een dramatische partij speelde. Zijn veelvuldig balverlies bleef niet ongestraft. Toen Youri wilde herstellen, maakte hij een lichte maar in de herhaling wel duidelijke penaltyfout op Griezmann. De videoref onverbiddelijk. Tielemans meteen erna vervangen door Vanaken, die zijn plaats had moeten afstaan. De donkerste avond in zijn carrière. En het was niet dat België niet gewaarschuwd was. Griezmann miste al een opgelegde kans.

In de slotfase nogmaals een blauwdruk van deze ware nagelbijter. De 3-2 van Lukaku die afgekeurd werd, waarna Courtois aan de overkant een derde keer kansloos was op een pegel van Theo Hernandez. Neen, ook deze Nations League zullen we niet winnen. Zo is het glas definitief half leeg in plaats van half vol. En dat had niet gemoeten. Maar een dosis pech en een individuele flater van Tielemans nekten de Duivels. Zonde. En wat doet dat pijn.

Meer statistieken vind je op Sofascore