Tedesco niet onverdeeld tevreden na zege in debuut: “Winnen is het beste medicijn, maar veel zaken moeten nog beter”

De persconferentie liep op haar einde. “Hoeveel ik mijn team geef op tien, voor deze zege?”, glimlachte Tedesco, terwijl hij de vraag nog eens herhaalde. “Dat is aan jullie, hé. Jullie zijn de journalisten. Maar dat dit deugd doet, is zeker. Ik voelde trouwens van in het begin een goede mentaliteit. Ook op de bank. We waren verenigd: één groep.”

Deel van dat gezelschap: Dodi Lukebakio. Uitblinker tegen Zweden, terwijl hij tot dan nog maar één keer aan de aftrap had mogen staan in een match met inzet bij de Rode Duivels. In Kazan dan nog, tegen Wit-Rusland. Tedesco keek op en begon zijn lofzang. “Dodi heeft een briljante linker. Is snel. Dapper in de één-tegen-éénsituaties. Goed aan de bal. En hij werkt voor de ploeg, door het centrum mee dicht te houden en goed druk te zetten. Daarom heb ik voor hem gekozen. Als Dodi zó speelt, is hij een wapen voor ons. Maar eigenlijk vind ik het moeilijk om er één uit te kiezen. Dit is voor mij vooral een collectieve overwinning.”

Eén die verrassend genoeg tot stand kwam in een 4-4-2. “Deels omdat Zweden ook in dat systeem speelt”, aldus Tedesco. “Maar ook omdat we niet veel tijd hadden om op iets te trainen. Dan is 4-4-2 een gemakkelijk systeem - iedereen kent het. Het is duidelijk. Hoe je moet verdedigen en hoe je druk moet zetten.”

Tedesco vond wel dat zijn ploeg na rust meermaals te diep inzakte. “Dat moeten we toch onderzoeken. Ik wil dat we hoger verdedigen. Misschien moeten we ons systeem al meteen aanpassen. We zien wel. Hoe dan ook: we zijn nog ver verwijderd van het voetbal dat ik wil zien. Winnen is natuurlijk het beste medicijn, maar veel zaken moeten nog beter. Zo vond ik ons in het begin van de wedstrijd té nerveus - we verloren soms al te gemakkelijk de bal. Als Zweden op voorsprong was gekomen, gingen we echt een lastige avond hebben gekend. Aan ons om tegen Duitsland al onmiddellijk vooruitgang te boeken.”