Waar houdt dit op voor de boomlange aanvalsleider van Racing Genk? Eerst rondde hij een heel erg fraaie aanval over de rechterkant af, nadien was hij er als de kippen bij om van dichtbij binnen te duwen - twee keer leverde Muñoz de assist. De scheve situatie na de vroege opener van Antwerp-winger Miyoshi meteen rechtgezet, Genk zou de wedstrijd uiteindelijk met 4-2 winnen. ‘t Is zo de zevende opeenvolgende overwinning voor de Genkies, een unicum in de clubgeschiedenis. En daar zit Onuachu dus voor héél wat tussen.

“Ik ben niet Lewandowski, ik ben Paul Onuachu”, lachte de Nigeriaan toen ze hem bij Eleven Sports in één adem noemden met de Poolse doelpuntenmachine. “Maar ik ben blij, ook omdat we nu dat clubrecord beet hebben. Dat was een thema in de kleedkamer deze week, dus ‘t is heel goed dat het ons gelukt is. Die tweede goal? Daar hebben we op getraind, goed werk van Muñoz ook”, sprak Onuachu, die nog meegaf vroeger een middenvelder te zijn geweest. “Ik was bij de jeugd een offensieve middenvelder ja, maar toen kwam er een groeisport en ben ik in de spits gaan spelen. Dat verleden als middenvelder helpt me nu ook wel.”

Ook coach John Van den Brom kreeg lof. “Voetbal is op en neer, maar sinds zijn komst heeft hij ons heel veel vertrouwen gegeven. Hij helpt ons om bevrijd te spelen en je ziet dat dat werkt. Nu focussen we van match tot match, de top vier halen is ons eerste doel.”

De Nigeriaan is, als we de eerste vijftien speeldagen bekijken, trouwens de beste schutter die de afgelopen tien jaar in onze hoogste voetbalklasse heeft rondgelopen. De laatste die in diezelfde tijdspanne ook veertien keer scoorde, was... Jelle Vossen, ook al bij Genk. Hij kreeg dat voor elkaar in het seizoen 2010-2011. Mbokani (vorig seizoen) en Jérémy Perbet (2011-2012, toen bij Bergen) scoorden al eens 13 keer, Ibou Sawaneh (het jaar daarna bij OH Leuven) zat na evenveel wedstrijden aan 12 rozen.

Nog dit: toen Vossen die cijfers liet optekenen, werd Genk aan het eind van het seizoen kampioen...