Voel jij je soms slecht in je vel als vrouw, omdat je dat zogenaamd aangeboren multitaskingtalent niet lijkt te bezitten? Fear no more, want blijkbaar zijn vrouwen niet zo’n geboren multitaskers als altijd al beweerd werd. Meer zelfs: wanneer het gaat over verschillende taken op hetzelfde moment uitvoeren blijkt er weinig tot geen verschil te bestaan tussen beide seksen. Dat staat in een nieuwe studie die gepubliceerd is in het wetenschappelijke tijdschrift PLOS One. 

Voor het onderzoek moesten 48 mannen en 48 vrouwen een heleboel taken uitvoeren. Soms moesten taken afwisselen, de andere keer moesten ze twee opdrachten tegelijk uitvoeren. De wetenschappers controleerden hoe accuraat en hoe snel de deelnemers de proeven tot een goed einde brachten. Ze zagen daarbij geen enkel verschil tussen mannen en vrouwen. 

“Onze bevindingen bevestigen het wijdverspreide stereotype - dat vrouwen beter kunnen multitasken dan mannen - niet”, besluiten de auteurs. 

Toegegeven: een grote verrassing is dat niet. Er wordt al langer gezegd dat multitasken - of je nu een man bent of een vrouw - een mythe is. Onder meer door Theo Compernolle, professor, arts, neuropsychiater, consultant én auteur van het boek ‘Zo haal je meer uit je brein: efficiënter en creatiever werken in een hyperverbonden multitaskende wereld’.

De expert legt uit dat er twee verschillende soorten bestaan: simultaan en serieel multitasken. Waarschijnlijk was je je tot nu toe niet bewust van het onderscheid, maar pas je beide wel geregeld in de praktijk toe. De eerste soort is veeleer het klassieke multitasken: je doet twee dingen tegelijk. Of dat denk je althans. 

“Als je aan simultaan multitasken doet - bijvoorbeeld e-mails schrijven terwijl je aan een conferencecall deelneemt - switch je voortdurend van de ene taak en context naar de andere. Het resultaat is navenant: informatie en energie gaan verloren, je stressniveau verhoogt en je zal meer domme fouten maken. Vermoeiend en afschuwelijk inefficiënt.”

De verklaring? Je denkende brein kan slechts één taak tegelijk aan, onderstreept professor Compernolle. “Je aandacht wordt helemaal niet verdeeld, maar gebroken. Om verder te gaan op het voorbeeld: terwijl je een e-mail schrijft, hoor je niet wat er gezegd wordt tijdens een conferencecall. De personen met gebroken aandacht herken je makkelijk: ze stellen vragen die al gevraagd of zelfs beantwoord zijn.”

Naast gênante - leuk is het niet echt om er door je baas op gewezen te worden dat jouw vraag drie seconden geleden gesteld werd - kan multitasking ook knap lastige gevolgen hebben. “Ons brein houdt absoluut niet van zulke plotse onderbrekingen in de informatiestroom. Het zal ze daarom proberen op te vangen door te gissen. En dus hoor je zaken die nooit gezegd zijn.” 

Kortom, De homo sapiens is een homo interruptus geworden, poneert Compernolle. Gemiddeld kunnen we slechts elf minuten aan een taak werken zonder onderbroken te worden. In zo’n hippe ‘open office’ bedraagt dat getal slechts twee minuten. En dat terwijl multitasking even natuurlijk is als kunstgras. “Elimineer wisselingen radicaal en meedogenloos”, klinkt het dan ook.