De gifbeker moet helemaal leeg voor Koeman. En voor al zijn spelers, al hoeven zij niet voor hun baan te vrezen. Zoals Memphis, die twee minuten voor tijd voor het winnende, verlossende doelpunt had kunnen zorgen. Of Frenkie de Jong, die met twee rigoureuze gele kaarten na ruim een uur het veld moest ruimen in Cádiz. Bij een 0-0 stand, die Barça tot het einde toe kon verdedigen, maar dat was niet iets om trots op te zijn.

Koeman weet wat hem de komende dagen wacht. Nog meer kritiek, nog meer twijfels, nog meer vragen over zijn toekomst. De machteloosheid en frustratie straalde langs de zijlijn van hem af.

Ook het tweede examen in een week eindigde in een onrustbarende onvoldoende. Eentje waarin Barça opnieuw blij mocht zijn met een punt. Tegen Granada werd die maandagavond in de slotminuut behaald, bij Cádiz met tien man. Schrale troost. En vermoedelijk niet bevredigend genoeg voor de steeds ongeduriger voorzitter Laporta. Waar een overtuigend Real Madrid inmiddels vaart maakt in de competitie, hapert bij Barça echt alles. Te beginnen de aanval.

De ploeg had in een niet zo ver verleden nog een ‘tridente’ met Ronaldinho, Eto’o en talent Messi, die daarna de spil van alles bleef en tien jaar later een nóg dodelijker aanval vormde met Suárez en Neymar. Tussendoor had hij ook nog mannen als Henry, David Villa, Pedro en zelfs Ibrahimovic aan zijn zijde. In Cádiz speelde Barça op de heel late donderdagavond voorin met Memphis, gratis overgekomen uit Lyon, Luuk de Jong, op het allerlaatste moment verlost van zijn veroordeling tot bankzitter in Sevilla, en Yusuf Demir, een Oostenrijkse jeugdinternational van 18 jaar.

“Es lo que hay”,  zei zowel Koeman als aanvoerder Gerard Piqué ruim een week geleden, na de kansloze nederlaag tegen Bayern München. Ofwel: dit is wat er is, niet meer. Dit is het armoedige Barcelona dat resteert, zonder grote sterren, met veel dwalende spelers, en vooral voorin niets meer van de slagkracht die het toch altijd had.

Memphis Depay, die een drietal goede kansen niet benutte, is na zijn goede start opgeslokt door de algehele malaise, het tergende gebrek aan zelfvertrouwen en de immense druk die op de ploeg rust. En Luuk de Jong is geen speler voor het gebruikelijke spel van de Catalanen, komt slechts tot zijn recht wanneer er, zoals maandag tegen Granada, meer dan vijftig ballen vanaf de vleugels in het strafschopgebied worden geschept.

Maar het lijkt niet zoveel uit te maken wie Koeman opstelt; voorin heeft hij sowieso nauwelijks keus, wachtend op de terugkeer van geblesseerden als Ansu Fati, Agüero en Dembélé. De komst van Luuk de Jong was een noodoplossing, om de eerste weken zonder te veel schade door te komen. Maar dat plan werkt niet, en dat ligt niet alleen aan De Jong of Memphis. Vrijwel niemand haalt zijn niveau, iedereen wordt meegesleurd in de negatieve spiraal.

De sfeer rond de ploeg is beroerd, met de voortdurende verbale strijd tussen Koeman en Laporta, al willen zij voordoen alsof er niks aan de hand is. Maar op het communiqué van de trainer, daags voor de wedstrijd, waarin hij om onvoorwaardelijke steun voor hem en de ploeg vroeg, antwoordden Laporta en zijn vazallen dat dit toch niet de normale manier was waarop een trainer van Barça moest communiceren. Maar, zeiden ze, ze hielden vooralsnog vertrouwen in de coach. Voor hoe lang?

Barcelona speelt zaterdag (18.15 uur) thuis tegen Levante en gaat volgende week woensdag bij Benfica op bezoek in de Champions League, nadat de poulefase vorige week werd begonnen met een 0-3 nederlaag tegen Bayern München. Op zaterdag 2 oktober wacht de uitwedstrijd bij kampioen Atlético Madrid, dat twee punten minder heeft dan koploper Real Madrid. Met zeven en vijf punten voorsprong zijn de clubs uit Madrid nu al bijna uit zicht voor Barcelona.