Een aandachtige cameraman had het gespot. Net voor de aftrap van Chelsea-Man City zette hij het op een drafje. Een sprintje om toch maar dat ene beeld vast te kunnen leggen.

Op de middenlijn viel twee vrienden mekaar in de armen. Twee Belgen omhelsden elkaar innig: Romelu Lukaku en Kevin De Bruyne. De regisseur zag dat het goed was. Dankzij de attente ogen van zijn cameraman kwam de knuffel in miljoenen huiskamers over de hele wereld binnen.

In de heruitgave van de Champions Leaguefinale was de ene Rode Duivel veel alerter dan de andere. Het aantal baltoetsen van Romelu Lukaku konden we aan de rust op twee handen tellen: amper acht.

Een bruikbare bal had hij ook nauwelijks gekregen. Op die ene na die hij moest laten schieten. En die andere die werd afgeblokt. Het leven van een spits in een topper, het leven van een spits in een Thomas Tuchel-ploeg. “De aanvallen waren al half voorbij voor de bal Rom bereikte”, zei Tuchel.

Aan de negatieve instelling van Chelsea alleen lag het niet. Pep Guardiola had zijn huiswerk gemaakt. Ook over Lukaku - die hij een topspits vindt. De bus van Chelsea stond geparkeerd, maar raakte ook amper van zijn plaats. Man City liet de verdedigers en middenvelders van de tegenstander gewoon niet voetballen. Indrukwekkende pressing, met De Bruyne als een van aanjagers in de schaduw van uitblinker Bernardo en Foden.

Tien minuten voor tijd zat hij tegen krampen aan. Bij zijn vervanging gaf Pep Guardiola hem een knuffel. Okay aan de bal, maar beter zonder. Het geweldige overwicht leverde Man City lang wel geen kansen op, buiten wanhoopspogingen van ver (De Bruyne) en enkele afgeblokte schoten. Aan de rust zei de teller: nul schoten op doel. Kansarme match. Ondanks de intensiteit van City.

Een hobbelschotje van Jesus net na de pauze veranderde eindelijk het spelbeeld. De Braziliaan nam een slecht schot van Cancelo aan en plaatste het tussen een aantal benen netjes in de hoek. City had wat het verdiende.

Na de achterstand bleek Chelsea plots wel te kunnen voetballen. Zijn middenvelders kwamen toch een keertje onder de pressing uit. Lukaku duwde een bal in het lege doel, maar werd afgevlagd voor voorafgaand buitenspel van Havertz. Laporte vloerde Lukaku. Hij raakte een paar ballen meer dan voor de pauze, maar kon zijn stempel niet drukken. Het was wachten op die ene perfecte pass of voorzet die er nooit komen zou. Die pompte hij dan maar zelf voor doel.

Mendy hield Grealish tot twee keer van een tweede treffer, waardoor het nog spannend bleef.

Na het laatste fluitsignaal vielen twee Belgen mekaar weer in de armen. Een match eindigde zoals ze begon, maar wel met City als triomfator.