Internaatbeheerder Marc neemt afscheid van internaat De Keiwijzer: “Altijd partner in de opvoeding van kinderen proberen te zijn.”

“Aanvankelijk was dat als opvoeder, maar na vier maanden werd mij gevraagd om de functie van beheerder op mij te nemen. Een zestal jaar later werd ik ook verantwoordelijke van de keuken. Ik ben dus nu aan mijn 23ste schooljaar in het internaat toe”, zegt internaatbeheerder Marc Bailliu (62). “Voordien werkte ik 20 jaar in De Lovie. Ik vond dit een heel boeiende periode, maar ik had de behoefte om toch nog eens met een andere groep jongeren te werken. Ondertussen ben ik in bijberoep ook al 26 jaar actief als koster-organist in Roesbrugge en Watou en 6 jaar als medewerker in een uitvaartcentrum.”

‘Wijziging van doelgroep’ duidt Marc aan als een algemene, grote verandering. “Dat zien we niet alleen bij ons, maar over heel Vlaanderen. Vroeger gingen kinderen op internaat omdat zij dat zelf wilden. Anderzijds ook omwille van de mobiliteit of omdat ouders, door toedoen van hun beroepsbezigheden, tijdens de week moeilijk de continuïteit in de opvang konden garanderen”, legt Marc uit. “Dat is nog steeds voor een stuk zo, maar nu zien we in de internaten meer en meer kwetsbare jongeren. Meer dan ooit zijn school en internaat partner in de opvoeding van kinderen.

^{(Lees verder onder de foto’s.)}

In 2018 werd het Sint-Franciscusinternaat omgedoopt tot internaat De Keiwijzer, waarbij de naam verwijst naar de eerstegraadsschool De Keiwijzer. “Dat werd een tweede grote verandering: de ‘verjonging’ van ons publiek. Toen ik in 1999 begon op het internaat waren er enkel secundaire leerlingen. In 2007 openden we, op vraag van ouders, ook onze deuren voor kinderen uit de lagere school en in 2013 kwamen daar ook kleuters bij. Dit jaar hebben we 16 lagere schoolkinderen en 2 kleuters. Qua infrastructuur zijn er ook heel wat aanpassingen gebeurd” , zegt Marc. 

Na 23 schooljaren kijkt Marc tevreden terug op zijn schoolcarrière. “Ik ben een dankbaar en tevreden mens. Dankbaar dat ik zovele jaren in goede gezondheid ten dienste van jonge mensen heb kunnen staan. Ik ben het bestuur en de directie dankbaar voor het vertrouwen dat zij in mij stelden en voor de steun die ze me gaven. Ik ben de ouders dankbaar voor het vertrouwen dat zij in ons internaat stelden. Ik ben fier op wat wij als team voor de vele jongeren en hun ouders betekend hebben. Ik ben trots op wat wij als team in de keuken elke dag gerealiseerd hebben. Ongeveer 550 maaltijden per dag serveren in een nette en verzorgde eetzaal… dat kan niet anders dan gedragen worden door een hecht team”, benadrukt Marc.

^{(Lees verder onder de foto.)}

“Omwille van de corona zijn we heel flexibel moeten zijn. Het heeft heel wat inzet en inventiviteit van de internen en de begeleiders gevraagd. Maar zoals altijd: moeilijk gaat ook. Het gezellig samenzijn met de collega’s als afscheid kan helaas nu niet doorgaan. Maar uitstel is geen afstel. Dat komt dus later wel”, aldus Marc. ‘Niks moet, niksen mag’… dat wordt toch een beetje mijn motto de komende tijd. Ik wil zeker meer tijd maken voor mijn gezin en het wat rustiger aan doen. Toch geef ik toe dat elke dag niks doen, ook niet aan mij besteed zal zijn. Ik blijf actief als koster-organist, uitvaartmedewerker en catechist. Ik zal mij dus blijven inzetten op pastoraal vlak.