Plus size model Romy Schlimbach over bodyshaming: “Vollere vrouwen zijn meer dan de ‘gezellige’ vriendin”

“Onze samenleving is extreem gefocust op het lichaam en het schoonheidsideaal. Dat komt door de sociale media, maar ook omdat er jarenlang telkens maar één schoonheidsideaal in de kijker is gezet. Vandaag is dat schoonheidsideaal een lichaam als Kim Kardashian of de zusjes Jenner. Iedereen is daardoor obsessief bezig met het creëren van zijn ideale lichaam, terwijl dat volkomen onhaalbaar is. Wanneer mensen dan een lichaam zien dat lichtjes afwijkt van die norm, zijn ze sneller geneigd om te bodyshamen.”

“Klassieke media tonen vaak maar één lichaamstype. Dat is een groot pijnpunt. Wanneer er een nieuwe televisieserie uitkomt, zien we in veel gevallen dezelfde stereotiepe personages de hoofdrollen spelen. Zo is er vaak het slanke, picture perfect meisje en de atletische jongen. De nevenpersonages, zoals een boze stiefmoeder, worden in veel gevallen geportretteerd als volle, kwaadaardige personen. Hierdoor worden ons onbewust foute associaties aangeleerd die in ons latere leven tot uiting zullen komen als bodyshaming.”

“Helemaal niet. Het is haast onmogelijk om mensen op te noemen die als volle vrouw een hoofdrol vertolken op televisie, waarbij die rol geen negatieve bijklank heeft. Vaak worden volle vrouwen als de ‘gezellige’ vriendin geportretteerd: een beledigend stereotype dat die vrouwen hard raakt. In het Vlaamse medialandschap hebben wij als volle, krachtige vrouw momenteel te weinig representatie. Daardoor gaan mensen nu zeggen dat iemand als Lotte Vanwezemael, die een volkomen gezond vrouwenlichaam heeft, te dik is. Daar val ik steil achterover van.”

“Ja, zeker. De boodschap dat we ‘te’ zijn, wordt constant in ons hoofd gestampt door zowel mensen binnen als buiten de media. Als je een beetje huid toont, ben je al snel te sensueel en wie veel sport, wordt vaak afgeschilderd als ‘te dun’. Zo is het altijd wel iets, en kan je eigenlijk nooit goed genoeg zijn. Toch merk ik een groot verschil tussen de online en offline wereld. Je bevindt je op sociale media vaak in een bubbel die je zelf creëert. Je volgt mensen waarbij je je comfortabel voelt en zij volgen jou. Op die manier ontstaat er een persoonlijke ‘safe space’ waar je altijd naartoe kan vluchten. De luxe van die warme en comfortabele bubbel heb je in de buitenwereld niet. Je wordt plots blootgesteld aan de complete diversiteit van een samenleving. Daarbij zal je altijd mensen hebben die niet met die diversiteit om kunnen of die zich boven anderen zetten. Daar kan je je op dat moment niet tegen beschermen zoals online. Want wanneer internettrolls je profiel negatief belichten, kan je die mensen blokkeren. Dat gaat in de echte wereld niet.”

“Ik heb geleerd dat jezelf vergelijken met andere mensen en lichamen het gevaarlijkste is wat je kan doen. We willen zo vaak op andere mensen lijken, terwijl we ons daardoor nooit goed genoeg zullen voelen. Ik ben gestopt met mezelf te vergelijken met andere mensen en dat is de sleutel tot succes geweest. Het enige waar je jezelf van vandaag mee moet vergelijken is jezelf van gisteren, vorige week, maand of jaar. Zo zal je zien of je persoonlijk vooruitgang aan het maken bent. Het gaat daarbij niet alleen over je lichaam maar ook over persoonlijke doelen. Body positive worden is geen gegeven dat van de ene op de andere dag kan en zal gebeuren, het is een heel traject.”