Rosa en haar partner hadden elk één kindje uit een vorige relatie en zijn samen ouders van een dochtertje. Sinds begin 2015 verbleven ze samen in Peer. De jonge vrouw voelde zich in die periode erg down: “Ik was nog niet zo lang geleden bevallen en zat vol negatieve gedachten. Ik vroeg me af waarom alles in mijn leven fout liep en niemand naar mij luisterde. Zo was ik uit het niets boos geworden op de kinderen.” Toen het jongetje moeilijk deed bij het eten van zijn macaroni, ontplofte de vrouw. “Ik heb hem vijf à zes keer geslagen in de buikstreek. Hij viel telkens, maar stond weer recht en huilde hard.”

Rond 17.30 uur kwam de partner van Rosa even naar huis om te douchen. Op dat moment lag zijn zoon al met zware verwondingen in bed, maar de man ging net die dag niet kijken in de slaapkamer. Toen hij weer vertrok, besefte Rosa wat ze had gedaan. “Het was alsof ik plots wakker schoot en niet wist wat er was gebeurd. Ik besefte dat ik iets moest doen, maar had de kracht niet om te handelen.” Uiteindelijk verwittigde de vrouw de hulpdiensten en haar man. “Ik bleef maar hopen dat het goed zou komen. Nu kan ik de klok niet meer terugdraaien.”

De vader van het jongetje probeerde hem nog te reanimeren, de hulpdiensten namen vervolgens over. In het ziekenhuis van Overpelt liet het jongetje het leven. Een arts merkte op dat hij overal blauwe plekken had en er inwendige bloedingen waren. Na een autopsie werd de vrouw voorgeleid bij de onderzoeksrechter en aangehouden. Ze bleef evenwel alles ontkennen, sprak over een val en bekende uiteindelijk pas op 8 november vanuit de gevangenis aan haar man dat ze het jongetje die bewuste dag al veel vroeger geslagen had. “Als ze meteen gehandeld had, had het zoontje nog gered kunnen worden”, onderstreepte de procureur.

De vrouw staat terecht voor het aanbrengen van slagen en verwondingen met de dood tot gevolg. De intentie tot doden is volgens het openbaar ministerie niet van toepassing. “Ze had tijdens het onderzoek geuit dat ze op dat moment het jongetje zag als een verpersoonlijking van al het kwaad waarmee ze in haar leven werd geconfronteerd. Ik veronderstel dat er toen stevig geweld is gebruikt”, aldus de procureur.

De ex-partner van de man stelt zich samen met enkele van zijn familieleden burgerlijke partij en vraagt een schadevergoeding van tienduizenden euro’s. “Hij heeft het meest tragische meegemaakt wat in een mensenleven mogelijk is”, opperde zijn advocaat. De man zelf gaf aan dat Rosa nooit dezelfde liefde toonde ten opzichte van haar stiefzoon als bij haar eigen kinderen. “Hij leeft onterecht met een schuldgevoel, omdat hij die dag niet ging kijken in de slaapkamer.”

Vandaag werkt de vrouw vijf dagen per week in een productiefabriek. Tijdens het weekend zit ze thuis en zoekt ze afleiding bij vrienden en familie. Ze volgt een behandeling bij een psycholoog en heeft geen relatie. Haar zoon mag ze om de twee weken zien, haar dochtertje (dat ze met de vader van het overleden kindje had) woont in de VS en ziet ze enkel via filmpjes.

Haar advocaat Philip Daeninck benadrukt dat in deze zaak alleen maar verscheurde levens achterblijven: “Mijn cliënte had het gezin waar ze van droomde en dat is door haar toedoen weggeglipt.” Hij pleitte om de straf onder voorwaarden uit te spreken en verwees daarbij naar de andere kinderen van zijn cliënte. Rosa zelf kreeg het laatste woord en bood bij haar ex-partner nogmaals haar verontschuldigingen aan. “Het is een nachtmerrie waaruit ik nooit zal ontwaken”, klonk het samengevat.

Op 27 maart zal ze het vonnis horen.