"Nog vlotjes zwarte piste af. Achterwaarts"

"Ik was zelf al 45 toen ik voor het eerst de latten aanbond," legt Stan Borghs uit Halle-Zoersel uit. "Ik kom nu eenmaal uit een groot gezin, en ook nadien was het krabbelen. Daarom is het in mijn jonge jaren vooral bij rolschaatsen gebleven. Al was ik daar verdomd goed in. Maar eens ik van een échte berg geskied had op mijn 45ste, besefte ik dat ik veel gemist had. Desondanks heb ik op mijn 82ste toch al veel van die achterstand ingehaald, hé," lacht Stan. "Mijn hoogtepunt? Een aantal jaren geleden nog. Toen gleed ik vlotjes met een leerling van een zwarte piste in Oostenrijk. Achterwaarts, dan nog wel."

Op zijn 49ste ontdekten ook de uitbaters van de overdekte skipiste in Peer zijn talent. "Ze vroegen me of ik hier geen les wilde geven. Dat leek me wel wat, want ik had al wat ervaring opgebouwd in Oostenrijk. Hier ben ik begonnen met de jeugd te leren skiën. Heerlijk is dat contact, en ik ben blij dat zij wel al op jonge leeftijd kunnen genieten van deze mooie sport. Vooral kinderen zijn na een paar lesjes al heel goed mee. Of ik zelf al iets gebroken heb? Bijlange niet. Of toch: één keer mijn tanden. Maar dat was na een verkeerde aftrap bij het voetbal, en niet bij het skiën." Veel meisjes vallen in zwijm voor hun skileraar. "Maar daar heb ik hier geen last van. Daar ben ik toch net iets te oud voor," lacht hij.

"De jeugd lacht trouwens wel eens met mij. Niet alleen op de skipiste, maar ook daar buiten. Want ik houd nog altijd van avontuurlijk sporten. Afgelopen zomer zag ik op Kreta enkele jongeren van een negen meter hoge rots in de zee duiken. Er was wat gelach toen ik aanstalten maakte om precies hetzelfde te gaan doen. Wel, ik heb toen met opzet handstand gedaan op het randje van die rots, en zo heb mij in die zee laten vallen. Wreven die gasten even in hun ogen, toen ik weer tegen de rotsen naar boven klom. Als je wilt kan je heel lang sportief blijven op een goed niveau."


Maar ook achterwaarts van de skipiste in Peer glijden is voor Stan nog altijd geen enkel probleem. Zijn leerlingen houdt hij intussen rustig vast, kwestie dat vooral zij niet onderuit gaan. "Ik heb nog een skileraar gekend die 82 was," besluit Stan. "Maar hij is helaas overleden. In september wordt ik er 83, en ik ben nog lang niet van plan om te stoppen. Ik wil de jeugd graag nog langer leren skiën. En oh ja, deze zomer ga ik ook weer van de rotsen duiken op Kreta. Het leven is om van te genieten, en voor mij hoort daar een portie avontuur bij."