Het aangespoelde dier, een ‘gewone’ spitssnuitdolfijn of mesoplodon bidens, is zo’n 2.9 meter lang, hoogstens een paar jaar oud en nog heel vers. “Wellicht is het in de problemen gekomen bij de rotsen van de golfbreker, want het liep verwondingen op. Vermoedelijk is het daarna gestrand en overleden. De spitssnuitdolfijn werd meegenomen naar de universiteit van Gent om een autopsie uit te voeren. Voor wetenschappers is dit een unieke kans”, aldus Jan Haelters. 

Het is immers pas de zesde stranding van een spitssnuitdolfijn in ons land sinds de waarnemingen. “Wel het achtste exemplaar, want in twee gevallen strandde een moeder met kalf. De eerste stranding dateert van 1835, de laatste van 1972. Opvallend is dat ze allen levend aanspoelden”, voegt de marien bioloog toe. 

De soort komt in open zee voor in de Atlantische Oceaan, maar niet in de Noordzee. “Het lijkt erop dat het dier verdwaald was in onze Noordzee. Het is aangepast aan heel diepe wateren, kan tot 1.000 meter diep duiken en voedt zich met inktvissen. De Noordzee is alleszins niet de juiste habitat. Het is een straffe soort, want hij kan tot een uur zijn adem inhouden”, voegt Haelters toe. 

“Ook de maaginhoud zal interessant zijn. De soort is gevoelig aan het eten van plastic, maar dit exemplaar is niet mager. Het valt af te wachten of we de doodsoorzaak kunnen achterhalen tijdens de autopsie", besluit Haelters.