‘We weten je te vinden. Getekend, de Bende van Oostende’. Die getypte tekst werd in de brievenbus van de privéwoning van de burgemeester gedropt. “Het ergste van al is dat mijn vrouw de bus had geleegd en die boodschap als eerste moest lezen”, begint Tommelein. “Dat komt heel hard aan. Zo’n anonieme boodschappen in iemands privéwoning achterlaten, is een zeer laffe daad – ik heb er geen andere woorden voor. Mensen staan er blijkbaar niet bij stil dat ik hier met mijn gezin woon. Voor hetzelfde geld openden mijn jongste kinderen (9 en 14 jaar, red.) de brievenbus – hoe confronterend zou dát geweest zijn. Ik weet ook niet wat men hiermee wil bereiken. Ik kan die tekst alleen maar verscheuren en in de papiermand gooien. Ik kan er zelfs niet mee naar de politie.”

Het zit Tommelein begrijpelijkerwijs hoog. “Ik besef dat meningen verschillen – gelukkig maar, daarom ben ik ook liberaal. En ik deins er niet van terug om met mensen in debat of dialoog te gaan. Ik weet ook dat je als burgemeester niet altijd voor iedereen goed kan doen. Maar richt je dan tot mij - per mail of post via het stadhuis - en laat mijn familie met rust. Ik heb bewust voor politiek gekozen, mijn vrouw en kinderen niet. Mijn drie oudste dochters zijn advocaat, kinesist en maatschappelijk assistent. Mijn jongste kinderen gaan nog naar school. Zij hebben niets met politiek te maken. Toch krijgen zelfs zij, bijvoorbeeld via sociale media, de jongste tijd steeds vaker bedenkelijke en haatdragende commentaren binnen over mij. Wat moeten zij daar nu mee aanvangen?”

Tommelein gaat door. “Sociale media kan een heel positief en transparant medium zijn. Maar steeds vaker duiken ‘fake accounts’ of valse profielen op, met alleen maar het doel je verbaal aan te vallen. Je kan ze er zo uitpikken. Je kan wel zeggen dat je als ervaren politicus gewapend bent tegen harde woorden, maar eigenlijk is dit niet correct. De bagger, commentaren en negativisme dreigen de bovenhand te nemen.”