West-Vlaamse leerkrachten zijn het minst ziek

Elke leeftijdscategorie van onderwijspersoneel was in 2016 vaker ziek dan het jaar daarvoor, maar de stijging is vooral merkbaar in de groep tussen 56 en 65 jaar. Daar zitten de verhoogde pensioenleeftijd en het uitdoven van een aantal verlofstelsels voor iets tussen. Verder stijgt het ziekteverzuim vooral bij directieleden. 

Onderwijspersoneel werd in 2016 vooral geveld door griep, maar 'psychosociale aandoeningen' als stress, depressie of burn-out zijn wel verantwoordelijk voor het gros van de ziektedagen, omdat mensen gemiddeld langer thuiszitten met een depressie dan met griep. Die psychsociale aandoeningen waren in 2016 goed voor meer dan 36 procent van de ziektedagen. 

Maar er is ook goed nieuws. Ruim 4 op de 10 leraren was in 2016 geen enkele dag ziek. Bij de leraren onder de 26 jaar was dat zelfs bijna 6 op de 10. West-Vlaamse leerkrachten, zowel mannen als vrouwen, nemen de minste ziektedagen op. In Limburg is het gemiddeld aantal dagen het hoogst.

Bovendien hernemen steeds meer leraren het deeltijds werk na langdurige ziekte. Het ging in 2016 om 2.100 personeelsleden, een stijging met 8 procent ten opzichte van het jaar daarvoor. 

Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits benadrukt dat het stijgende ziekteverzuim niet eigen is aan het onderwijsveld alleen. "Ook in andere sectoren stijgt het aantal opgenomen ziektedagen". De CD&V-minister pleit ook voor 'lokale vervangingspools' waarmee scholen zieke leerkrachten kunnen vervangen vanaf een ziekteverlof van 10 werkdagen. "Zo wordt de kwaliteit van het onderwijs voor de leerlingen gegarandeerd."

Het Christelijk Onderwijzersverbond (COV) is niet verrast, zegt algemeen secretaris Marianne Coopman. "Opnieuw stijgen de al hoge ziekteverzuimcijfers, in het bijzonder in het basisonderwijs. Dit is de zoveelste alarmbel op rij, er is actie nodig", zegt ze.

Concreet pleit de grootste vakbond in het basisonderwijs voor een "duurzaam langetermijnplan over de legislaturen heen" om de noden in de basisscholen op te vangen en het werk zo werkbaarder te maken. "Waar blijft de politieke moed om écht werk te maken van het toekomsplan basisonderwijs? ", besluit Coopman.