De strafste hoogtepunten van Londen 2012

1. Mo Farah (5.000, 11 augustus/10.000m, 4 augustus)
De oren tuiten er nog van, verbazing is er nog steeds: de prestaties van Mo Farah (29) op de 5.000m en de 10.000m waren fenomenaal. De verrassing was groot toen hij zaterdag 4 augustus de 10.000m naar zijn hand zette. Het was het vervolg van een ongeziene Britse dominantie die avond, met ook nog atletiekgoud voor zevenkampster Jessica Ennis en verspringer Greg Rutherford.

De publiekslieveling, geboren in Somalië en opgegroeid in Djibouti, begon zijn wedstrijd afwachtend en posteerde zich pas bij het ingaan van de laatste twee kilometer in de top-drie. Hij rekende op zijn sterke eindsprint en snelde bij het ingaan van de slotronde autoritair naar de leiding. De vicewereldkampioen van Daegu liet niemand meer voorbij en won in 27:30.42. Ook op de 5.000m was er zaterdag 11 augustus geen houden aan. Farah is de zevende atleet in de geschiedenis van de Spelen die beide lange afstanden wint.

2. Epke Zonderland (rekstok, 7 augustus)
Kippenvel, andere woorden zijn er niet voor de oefening van de Nederlander Epke Zonderland aan de rekstok. Het olympisch goud kon hem vooraf makkelijk ontglippen want niemand had voordien de combinatie van de Cassina/Kovacs/Kolman aangedurfd. Zonderland (26) flikte het wel, blinkend goud was zijn deel. Na twee keer zilver op de WK's van 2009 en 2010 nu eindelijk de beste van de wereld. De Fries hield met een ongekend hoge score (16.533) alle concurrenten achter zich. De Duitser Fabian Hambüchen pakte het zilver: 16.400. Het brons was voor de Chinese titelverdediger Zou Kai met een score van 16.366. Sportgeschiedenis!

3. Félix Sanchez (400m horden, 6 augustus)
Sanchez veroverde in Londen zijn tweede Olympische titel op de 400 meter horden. De Dominicaan liep 47.63, exact dezelfde tijd als bij zijn eerste Olympische titel in Athene (2004). De 34-jarige Sanchez is 'gene gewone': zijn gemoed schoot vol toen hij tijdens de ontroerende podiumceremonie terugdacht aan zijn overleden oma, heengegaan tijdens de Spelen van Peking vier jaar geleden. Zij was het die Félix had grootgebracht. Peking werd dan ook een debacle voor de atleet, die toen in de reeksen vier seconden trager liep dan in de olympische finale van Athene.

5. Ranomi Kromowidjojo (50m vrij, 4 augustus/100m vrij, 2 augustus/4x100m vrij, 28 juli)
Nederland is trots op Ranomi Kromowidjojo. Twee keer pakte het bedeesde meisje uit Groningen goud in Londen: op de 50m vrije slag en vooral op 100m vrije slag, het koninginnennummer van het zwemmen. Ranomi (21) is de derde zwemster in de geschiedenis die op de Spelen de dubbel pakt op de 50 en de 100 meter vrij. De Oost-Duitse Kristin Otto was in 1988 de eerste, daarna volgde in 2000 haar voorgangster Inge de Bruijn.

Ook in Suriname werden haar uitspattingen op de voet gevolgd, want 'Kromo' heeft een Surinaamse papa en een Nederlandse mama. De kers op de taart kwam er in de 4x100m vrije slag, met zilver achter de onklopbare Australische dames.

6. Usain Bolt (100m, 5 augustus/200m, 9 augustus/4x100m, 11 augustus)
Ontbreken kan hij natuurlijk niet na alweer een unieke olympiade. Drie extra gouden plakken bovenop de drie van Peking. Maakt van Usain Bolt ongetwijfeld de beste sprinter, en misschien wel de grootste sportman aller tijden. Wat zou het heerlijk zijn als de Jamaicaan er binnen vier jaar toch nog tussen loopt in Peking en de legende nog wat meer aanwakkert. 29 jaar zal hij dan zijn. Niet meer de ideale leeftijd voor sprinters, maar Bolt blijft natuurlijk Bolt. Wat hij nu gaat doen? Misschien wel cricket spelen in Australië of voetballen voor Manchester United. Maar eerst nog de Memorial op 7 september: dan loopt hij wellicht de 200m en zal hij alle gasten verblijden als dj.

8. Michael Phelps (goud op 100m vlinder, 4x100m wissel, 200m wissel, 4x200m vrij en zilver op 200m vlinder en 4x100m vrij)
Vier jaar geleden was hij de absolute ster met acht (!) gouden plakken. Nu bleef de buit 'beperkt' tot vier keer goud en twee keer zilver. Ondanks zes keer eremetaal scheen de ster van enkele andere atleten net iets feller deze zestiendaagse. Nu goed. 18 gouden medailles, 22 in totaal: dat is de eindbalans van de Amerikaan. Of er nog iemand in de buurt komt, valt te betwijfelen.

De 'Baltimore Bullet' sluit zijn carrière ook af als eerste zwemmer die op drie opeenvolgende Spelen de titel pakt op eenzelfde nummer (de 200m wisselslag en de 100m vlinder). "Ik heb beslist om nu te stoppen, omdat ik absoluut niet wou doorgaan tot mijn 30ste", vertelde de 27-jarige Amerikaan in het Aquatics Centre. "Dit is geen belediging voor zij die wel doorgaan tot hun 30ste, ik heb gewoon geen zin om er nog eens drie jaar bij te doen. Ik heb alles bereikt wat ik wou in mijn carrière, het is dus niet nodig om nog verder te doen. Nu is het tijd voor iets anders." Een eerbetoon.

9. Chris Hoy (teamsprint en keirin, 2 en 7 augustus)
Sir Chris Hoy mag niet ontbreken in de lijst. De 36-jarige baanwielrenner verwees de Duitser Maximilian Levy na een spannende spurt naar het zilver in de keirin. Het brons was ex aequo voor de Nieuw-Zeelander Simon Van Velthooven en de Nederlander Teun Mulder. Eerder op de Spelen veroverde de Schot ook al goud in de teamsprint.

Voor het ouderdomsdeken was het zijn zesde gouden medaille op de Olympische Spelen. De Britse vlaggendrager van de openingsceremonie doet daarmee beter dan de legendarische Britse roeier Steve Redgrave, die tussen 1984 en 2000 vijf gouden plakken binnenhaalde.

10. Lin Dan (badminton, 5 augustus)
Afsluiten doen we met de emotionele zege van Lin Dan. Net zoals vier jaar geleden pakte de Chinees de olympische titel in in het enkelspel van het badminton. Buitenbeentje Lin Dan, aangenomen als de beste badmintonner aller tijden, haalde het in een bloedstollende finale met 2-1 van de Maleisiër Lee Chong Wei, die in Peking ook al vrede moest nemen met zilver. De setstanden waren 15-21, 21-10 en 21-19. Vooral de laatste set was beklijvend, de duizenden fans in de Wembley Arena kregen een fantastische strijd voorgeschoteld.