Veldrijden zonder fans, dat doet denken aan een café zonder bier. De omkadering is er, maar datgene dat de kroeg of in dit geval de cyclocross in leven houdt, ontbreekt. In het geval van het veldrijden zijn het de duizenden fans die er enerzijds voor zorgen dat de organisatoren centen in het laatje krijgen en anderzijds zijn ze een steun en motivatie voor de vele wielrenners die zich een weg over het parcours door een weide of bos ploeteren.

Alle wedstrijden zijn dan wel te volgen via de verschillende tv-zenders die ervoor zorgen dat iedere bocht en iedere valpartij mooi in beeld gebracht worden, maar de pure veldritsfeer? Die beleef je enkel langs het parcours of in de feesttent. Ook Lorenz Deckers (29) uit Olen beleeft de cross dezer dagen in zijn eigen huiskamer. En dat valt hem zwaar. “Ik zak al een twintigtal jaar met mijn moeder en tal van vrienden wekelijks af richting de veldritten die de ganse winterperiode plaatsvinden”, vertelt hij. “Dit jaar zit ik met pijn in mijn hart voor de buis te kijken naar de kunstjes van mijn favoriet Mathieu van der Poel en alle andere renners die door beeld passeren.”

In een doorsnee cross-seizoen zijn Lorenz en zijn mama Ingrid Peeters wekelijks samen op pad. “Ik schat dat we toch wel een veldrit of dertig per seizoen meepikken, vaak twee keer per weekend”, klinkt het verder. “Ook de wedstrijden in het buitenland pikken we mee tot in Tabor toe.” De cross-gekte bij Lorenz en zijn moeder sloeg toe toen ze hun hart verloren aan Herentalsenaar Erwin Vervecken. “Het is allemaal met Erwin begonnen, eerst gingen we af en toe eens kijken, tot we enkele seizoenen later wekelijks de auto instapten om hem te gaan aanmoedigen”, vertelt mama Ingrid. “De openheid van de crossers en het contact dat ze hebben met de aanwezige fans, dat maakt het voor mezelf en vooral voor Lorenz telkens weer een fantastische uitstap.”

Lorenz, die met een licht mentale beperking door het leven stapt, geniet van alle aandacht die de renners hem gunnen. “Sowieso krijg ik van meerdere renners een goeiedag vooraleer ze aan de cross beginnen en vaak stoppen ze bij me. Maar het strafste en misschien wel leukste verhaal uit ons veldritleven speelde zich al vele jaren geleden af”, vertelt hij. “Ons mama was me al een ganse tijd kwijt op het veldrijden en zo ging ze samen met haar kameraden op zoek op en rond het parcours. Tot ze besloten eens een kijkje te gaan nemen tussen de vele campers. Ze klopte op de deur van de mobilhome van Erwin Vervecken. Geloof me of niet, ik zat samen met Erwin naar de cross op tv te kijken. Een fantastische ervaring was dat. Den Erwin, wat een topkerel is me dat.”

Erwin Vervecken, daar begon het voor Lorenz allemaal mee. Nu die niet meer aan de slag is, supportert hij vooral voor zijn favorieten van der Poel en Stybar, bij de vrouwen gaat zijn voorkeur naar Ellen Van Loy en ook zij mist Lorenz langs het parcours. “Lorenz slaat normaal gezien weinig tot geen crossen over, tot in het buitenland toe”, vertelt ze. “In september waren we blij dat we dan toch van start konden gaan met de crossen. De rust die heerste, leek me wel goed te doen in het begin. Dat die drukte wegviel, was best wel oké, voor even dan toch.”

Al snel bleek dat Ellen de fans miste en dat ze haar woorden moest terugnemen. “Ik mis de praatjes met de vrienden en supporters”, zegt ze. “Ik stel vast dat die mensen naast mij van ongelooflijk belang zijn. Ze zijn er graag bij als er succes geboekt wordt, maar ze zijn des te belangrijker om de klappen mee op te vangen als het minder gaat. Van mijn part mag het allemaal snel veranderen en mag het gejoel langsheen het parcours snel weer terugkomen. Het hoort bij het veldrijden.”

Ingrid, de mama van Lorenz, voelt dat ze nu veel meer rust heeft tijdens een weekend en dat ze de huishoudelijke taken makkelijker gedaan krijgt. “Misschien moeten we komend seizoen ook gewoon thuis in onze zetel naar de crossen kijken”, zegt ze al plagend richting haar zoon. Het antwoord van Lorenz laat niet lang op zich wachten: “Stoppen met live naar de cross te gaan zien? Niks van, dat alles maar snel weer normaal is en dat we met de ganse bende kunnen gaan genieten van de cross en van het plezier in de feesttent.”