Marianne groeide als kleindochter van een machtige textielbaron op in een welvarende familie. Ze had alles wat haar hartje begeerde en meer: balletlessen, een grote piano, een huishoudster, elitaire scholen. Toen haar grootvader in 1972 stierf, verkocht haar moeder het familiebedrijf voor een paar miljoen dollar.  

Marianne was inmiddels afgestudeerd aan de universiteit van Boston, had een job als verpleegkundige gevonden en een man die bij de FBI werkte. Niets wees erop dat haar situatie ooit zo drastisch zou veranderen. Dochtertje Giselle was de bekroning van hun geluk. Toen de familie terug naar New York moest verhuizen voor het werk van haar man, ging het mis. "We gingen op de Upper East Side wonen, een paar blokken verwijderd van het huis van mijn jeugd", vertelt ze vanuit Central Park. "We hadden nooit mogen terugkomen. Hier is alles fout gegaan."

Depressie
Vrij snel na hun aankomst in New York verliet haar man haar en nam dochtertje Giselle, toen drie jaar, mee naar Florida. Marianne zag haar kind nooit meer terug. "Ik weet nog precies hoe ze eruit zag toen ik haar voor het laatst zag", vertelt ze. "Een blauw truitje met een blauw broekje met witte kruisjes en blokjes erop. Ik zie haar nog zo voor me staan. Het vreet dagelijks aan me." Over de reden waarom het echtpaar uit elkaar ging, wil ze niet praten. "Dat heeft me zoveel energie gekost. Daar kan ik niet naar teruggaan."  

Na de scheiding kreeg haar man het hoederecht over het meisje. Omdat haar familie haar ex-man steunde, raakte ze ook met hen gebrouilleerd. Het duurde niet lang voor ze depressief werd en uiteindelijk ook aan de heroïne verslaafd raakte. 

Na de dood van haar moeder leek het tij zich langzaam te keren. Ondanks de breuk kreeg ze toch nog een erfenis van zo'n anderhalf miljoen dollar. Kort daarna, in 1997 ontmoette ze haar tweede man, Frank Foote, een bouwvakker en mecanicien, met wie het liefde op het eerste gezicht was. In 2000 trouwde het koppel, waarna ze samen een huis kochten. Maar dat huis waren ze ook al snel weer kwijt door de hard toeslaande recessie, die haar man ook zijn baan kostte. "Ook het geld van mijn moeder was vliegensvlug op", herinnert ze zich.  

Medische verzorging
Vanaf toen ging het razendsnel bergaf met het koppel, tot de vriendin die hen aan elkaar voorgesteld had, hen aanbood bij haar in het appartement te komen wonen, in ruil voor medische verzorging. Jarenlang ging dat goed en nadat hun zieke vriendin drie jaar geleden overleed, bleven Marianne en haar man Frank in het appartement wonen.  

Totdat het stadsbestuur van New York hen er in augustus van dit jaar uitzette. Op papier was niets geregeld, dus hadden Marianne en Frank officieel volgens de stad geen recht om in het appartement te wonen.  

Studio appartement
Ten einde raad zocht het echtpaar, dakloos en platzak, hun heil dan maar in Central Park, in hun 'studio appartement' zoals Marianne hun plekje in het gras spottend noemt. "Dat doe ik om de moed erin te houden, maar mijn man kan er niet tegen", zegt ze, terwijl ze haar schamele bezittingen in plastic zakken stopt.  

Volgens haar pro bono advocaat zullen Marianne en Frank de koude New Yorkse winter in het park niet overleven. De man hoopt dan ook op een snelle oplossing van de stad uit. "De stad heeft Marianne en Frank uit hun woning gezet. Dan mag de stad ook een oplossing bieden waar ze dan wel mogen wonen."