Proximus eist 1,7 miljoen euro van man (50) na grootschalige fraude met prepaidkaarten

Zogenaamde simboxen zijn een soort ‘supertelefoons’ die gebruikt worden door allerhande bedrijven om automatisch sms’jes te versturen: bijvoorbeeld wanneer je je wachtwoord wil veranderen en je eerst een berichtje krijgt met een code. Zoiets is perfect legaal, maar moet worden aangevraagd bij de telecomoperator in kwestie. Die krijgt dan commissie per sms en levert een simkaart aan. Victor-George B. (50) vond er echter niet beter op om zelf duizenden prepaidkaarten aan te kopen en zo'n sms’jesdienst aan te bieden aan bedrijven met behulp van eigen simboxen, zonder Proximus daarover in te lichten. Zo zou Proximus liefst 1,7 miljoen euro hebben mislopen. 

De telecomoperator vond het opvallend dat er extreem veel - duizenden - sms’jes werden verstuurd van op verschillende prepaidkaarten, geregistreerd op naam van de Roemeen. Toen Proximus hem aanschreef, bleef hij verder doen, maar gaf hij namen van spelers van voetbalploeg Steaua Boekarest op, of gewoon namen uit Roemeense tekenfilms. Hij begon ook met omwegen uit het buitenland te opereren om buiten schot te blijven. De prepaidkaarten ging hij halen in louche telefoniewinkels in Brussel, soms voor 1.500 euro per keer. Volgens het openbaar ministerie kwam door zijn telecomfraude 215.000 euro pure winst op zijn rekeningen terecht. De procureur eiste de verbeurdverklaring. Mocht hij Proximus hebben betaald zoals het hoorde, zou hij zwaar verlies hebben gemaakt. 

De man werd voor vijf tenlasteleggingen rond telecomfraude gedagvaard. Zo liet hij sms’jes via het internet aankomen en versturen en kreeg hij die ook te zien op zijn scherm. Ook dat is verboden, want zo zou hij paswoorden en gevoelige info kunnen bemachtigen. Telecomoperatoren mogen nooit zelf de inhoud van de sms’jes te zien krijgen. Voorts werd hij nog voor drie financiële tenlasteleggingen vervolgd. Zo betaalde hij ook geen cent belastingen. De man liet zich vertegenwoordigen door een advocaat op het proces en bevindt zich opnieuw in Roemenië. “Hij geeft alles toe en het spijt hem. Mijn cliënt is nu een nieuw leven gestart als bouwvakker in zijn thuisland. Ik wil vragen of die verbeurdverklaring kan herzien worden, als deel van de geëiste schadevergoeding”, aldus het pleidooi. Vonnis op 2 februari.